بررسي تغييرات پوشش گياهي در مراتع با شدت چراي مختلف(مطالعه موردي: حوزه چرندو كردستان)

ارزيابي پوشش گياهي يكي از موارد مهم براي مديريت صحيح مراتع مي¬باشد. به همين منظور درصد پوشش تاجي، توليد و تراكم گياهان در 4 منطقه مرجع (گورستان)، مرتع خصوصي، منطقه كليد و منطقه بحراني (مجاور روستا) مورد بررسي قرار گرفت. در هر كدام از منطقه يادشده، 5 ترانسكت 100 متري به فاصله 20 متر از هم (به دليل وضع پراكنش و تراكم گياهان) و در امتداد هر ترانسكت 10 پلات 1 متر مربعي با توجه به نوع گونه¬ها و نحوه پراكنش آنها مستقر گرديد. به¬طوري¬كه درصد پوشش تاجي، توليد و تراكم گونه¬ها در داخل كوادرات¬ها اندازه¬گيري شد. بنابراين براي اندازه¬گيري توليد از روش قطع و توزين استفاده گرديد. جهت تجزيه آماري از تجزيه واريانس يك طرفه و آزمون چند دامنه دانكن استفاده گرديد. نتايج مبين تفاوت معني¬دار بين توليد 4 منطقه در سطح 5 درصد، تراكم در سطح 1 درصد و پوشش در سطح 10 درصد مي¬باشد. نتايج نشان داد كه با حركت از سمت منطقه مرجع به سمت منطقه بحراني درصد پوشش تاجي، توليد و تراكم گونه¬هاي گياهي به طور چشمگيري كاهش مي¬يابد. به¬طوري¬كه گياهان خوشخوراك (كلاس I) در منطقه مرجع، گياهان با خوشخوراكي كمتر در مرتع خصوصي و گونه¬هاي با خوشخوراكي كم يا غيرخوشخوراك و مهاجم در منطقه مشترك روستا و بحراني بيشترين ميزان درصد پوشش تاجي، توليد و تراكم را بخود اختصاص دادند. گراسهاي دائمي و خوشخورك مانند Bromus tomentellus و Hordeum bulbosum داراي بيشترين درصد پوشش، توليد و تراكم در منطقه مرجع بودند و به¬تدريج با افزايش شدت چرا از درصد گونه¬هاي خوشخوراك كاسته شد و به درصد گونه¬هاي با خوشخوراكي كم و غيرخوشخوراك ازجمله Boisseria squarrosa و Centaurea virgata افزوده شده است. اين تحقيق نشان داد كه چراي بيش از حد با ايجاد تغييرات منفي در خصوصيات پوشش گياهي، پايداري اكوسيستم¬هاي مرتعي را به خطر مي¬اندازد.