حريم خصوصي در مناسبات و روابط اعضاي خانواده

حريم خصوصي در مناسبات و روابط اعضاي خانواده

محدوده¬اي از عقايد، احساسات، رفتارها و ويژگي¬هاي هر عضو خانواده كه براي ديگر اعضا آشكار نباشد يا علي‌رغم آشكار بودن، از افشاي آن راضي نباشد و در مقابل ورود و نظارت ديگر اعضا واكنش نشان ¬دهد، حريم خصوصي تلقي مي‌گردد؛ مانند حريم خلوت، حريم اطلاعات، حريم جنسي، حريم ارتباطات و حريم شخصيت. نگارنده در مقاله حاضر، دلايل عقلي، نقلي و فطري را براي اثبات حريم خصوصي در روابط خانوادگي بيان مي‌كند و با استناد به آيات، روايات و آراي فقها لزوم رعايت اين حريم را بررسي مي‌نمايد. سپس با اشاره به حمايت‌هاي نظام حقوقي ايران از حريم خصوصي، ضرورت استخراج الزام‌هاي قانوني از الزام‌هاي اخلاقي را پيشنهاد مي‌كند و ضمانت اجراي معنوي (چون پاداش دنيوي و اخروي) و ضمانت اجراي مادي (مانند جبران خسارت و حد و تعزير) را مطرح مي‌سازد.

Privacy is defined as the unwillingness to reveal beliefs, feelings, opinions and behavior on the part of family members. Everyone wants their privacy to be respected and have the right to be alone, to withhold private information, to sexual privacy, privacy of communication and personal privacy. This article presents logical, instinctive and traditional reasoning in order to prove privacy policy in family links. On the basis of Quranic verses, tradition and jurisprudence, it appears that observance of privacy is necessary. Therefore, with reference to Iranian legal support on privacy, it is necessary to distinguish between legal and verbal obligations and to suggest spiritual and material rewards as well as punishments.