مباني زيبايي‌شناختي رياليسم سوسياليستي

The Aesthetic Principles of Realism

رياليسم سوسياليستي، در قلمرو هنر و ادبيات، نوعي زيبايي‌شناسي سياسي است كه قايل به وحدت مكانيكي اصول ايديولوژيك و استتيك است. مباحث نظري اين مكتب ادبي كه پس از انقلاب اكتبر 1917م. در روسيه رخ داد برگرفته از آراي كارل ماركس، فردريش انگلس و ولاديمير ايچ لنين است و رمان مادر ماكسيم گوركي بهترين الگوي هنري اين جريان محسوب مي‌شود. اصول اساسي رياليسم سوسياليستي در ماه اوت ـ سپتامبر 1934م. در مسكو تصويب شد و با تاكيد بر انعكاس واقع‌گرايي در جريان توليد محصولات هنري، سه اصل بنيادين: جهت‌گيري حزبي، نگرش ايديولوژيك و مردم‌گرايي را در پي داشت. اگرچه اين كنگره، كنگره‌اي ادبي بود، اصول آن به ساير هنرها نظير نقاشي، موسيقي، سينما و... تعميم داده شد. رياليسم سوسياليستي بيشتر به ايجاد تحولاتي در محتواي آثار ادبي پرداخت و بر اين اساس مفاهيم و مضاميني نظير مبارزه با سرمايه‌داري، خوش‌بيني تاريخي، جنگ، انقلاب، تاريخ‌گرايي آگاهانه، كارگر، رهبران انقلاب و ارتش سرخ به ادبيات و هنر راه يافت.

Social Realism belonging to the domain of art and literature is a type of political aesthesiam affirming the mechanical unity of idealogic and static principles. The post-revolution theoretical discussions of this literary school in Octobr 1917 were inspired by the ideas of Karl Marx, Friedri Engels and Veladimir Ilych Lenin. The Mother by Maxim Gorki is the masterpiece written in this era. The basic principles of Social Realism, emphasizing the realistic reflections in the social domain of artistic productions and philanthropy were approved in Moscow, Augest-September 1934. Although this congress was a literary one, but its principles were generalized to other domains of art, i.e. painting, music and cinema etc. Social Realism was rather concerned with making changes in the of literary works.This is why some themes such as fighting capitalism, historical optimism, war, revolution, informed history-orientasion, labourer, revoluton leaders and red army were taken up by literature and art field.