هويت اجتماعي شعر نيما

هويت اجتماعي شعر نيما

از مشروطه به بعد مضامين اجتماعي وارد آثار ادبي شد و رفته رفته پيشرفت كرد كه نقطه ي اوج آن را مي توان در شعر نيما يوشيج ديد . در بررسي شعر نيما از نظر ويژگيهاي اجتماعي مي توان سه مرحله را نشان داد كه عبارت است از : دوره ي نخست از سال 1299 ش. تا شهريور 1320 ش. كه با استبداد رضاخاني مقارن بوده و به تبع آن، كلام نيما نيز پيچيده مي شود؛ مرحله ي دوم كه از شهريور 1320 ش. آغاز ميشود و در آن سبك شعري نيما مورد پذيرش نسبي اديبان قرار ميگيرد و سال هاي پاياني اين دوره مصادف است با اميد و بيم و نيز نخست وزيري دكتر مصدق كه نيما به ويژه در قطعه ي « مرغ آمين » به آن مي پردازد و در اين دوره نيما در عرصه ي شعر و شاعري پركار است و سرانجام دوره ي سوم كه از سال 1332ش. تا پايان عمر نيما بوده و شاعر پس از كودتا ، در يك فضاي كاملاً نا اميدانه به سر مي برد . به طور كلي دوره هاي سه گانه ي شعر نيما با سمبوليسمي(symbolism) كه رگه هايي از رمانتيسم (romantisism) در آن ديده ميشود، همراه است. سمبولهاي نيما اكثراً ترسيمگر اجتماع و اوضاع جامعه ي بيداد زده ي اوست كه رنج واقعي شاعر در ژرفاي اين سمبولها نمايان است. در اين تحقيق سعي كرديم تا با استفاده از روش توصيفي – تحليلي به تبيين بهتر مطلب بپردازيم .