بررسي رابطه بين كيفيت زندگي كاري و فرسودگي شغلي مديران و معلمان مدارس شهرستان تاكستان

بررسي رابطه بين كيفيت زندگي كاري و فرسودگي شغلي مديران و معلمان مدارس شهرستان تاكستان

هدف از انجام اين تحقيق بررسي رابطه كيفيت زندگي كاري و فرسودگي شغلي در بين معلمان و مديران شهرستان تاكستان بود. روش تحقيق، توصيفي (همبستگي )بود. جامعه آماري پژوهش، كليه معلمان و مديران شهرستان تاكستان در سال تحصيلي87-1388 به تعداد 916 نفر بودند. حجم نمونه 270 نفر برآورد گرديد و به صورت تصادفي طبقه اي انتخاب گرديدند. ابزار گرد آوري داده ها دو پرسشنامه كيفيت زندگي كاري و فرسودگي شغلي كه ضريب اعتبار آنها به كمك آلفاي كرنباخ به ترتيب(8965 /0=?) و(82 /0=?) تعيين گرديد. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از روشهاي آماري ضريب همبستگي پيرسون، رگرسيون چند متغيره، تحليل واريانس يك راهه، آزمون شفه و آزمون t مستقل استفاده شده است.نتايج نشان داد كه بين كيفيت زندگي كاري و فرسودگي شغلي معلمان و مديران رابطه معكوس و معناداري352/0- =r وجود دارد.از ميان مولفه هاي كيفيت زندگي كاري به ترتيب متغيرهاي پرداخت منصفانه، تناسب اجتماعي، فضاي كلي زندگي و توسعه قابليتهاي فردي بيشترين تأثير را بر فرسودگي شغلي دارند.

The purpose of this research was to examine the relationship between the quality of work life and burnout among school teachers and principals in Takestan. The method of this research was descriptive (correlative). The examined group in this research were all 916 teachers and principles in Takestan during 1387-88 school year. The method of sampling was simple random sampling classification through which 270 were selected. Data collection devices were two questionnaires, to scale quality of work life and burnout. The instruments had a coefficient validity of 89% and 82% by use of Cronbakh alpha. Coefficient correlation, multi-variable regression, t-test, mono lateral variance analysis and scheffe were used to In order to analyze the data. The results showed that: There is a reversed and meaningful relationship between quality of work life and burnout among teachers and principals in Takestan schools with correlation intensity of r=- 0/352. Quality of work life, adequate and fair compensation, social relevance of work life and total life space, respectively, had the most effects on burnout.