بررسي رابطه ويژگي هاي شخصيتي با فرسودگي شغلي دربين اعضاي هيات علمي و كاركنان دانشگاه آزاد اسلامي واحد آزاد شهر

بررسي رابطه ويژگي هاي شخصيتي با فرسودگي شغلي دربين اعضاي هيات علمي و كاركنان دانشگاه آزاد اسلامي واحد آزاد شهر

هدف از مطالعه حاضر بررسي رابطه بين ويژگي هاي شخصيتي با فرسودگي شغلي، در ميان اعضاي هيات علمي و كاركنان دانشگاه آزاد اسلامي واحد آزاد شهر بود. روش تحقيق توصيفي از نوع همبستگي بود. و نمونه تحقيق بر اساس جدول تعيين اندازه نمونه معرف (مورگان و كرجسي) 73نفر ازميان 250نفر برآورد گرديد كه با استفاده از روش تصادفي ساده انتخاب شدند. براي گردآوري داده‌ها از پرسشنامة پنج عامل شخصيت (NEO) كاستا ومك كري و پرسشنامه فرسودگي شغلي گلدارد استفاده گرديد و با استفاده از همبستگي پيرسون و آزمون t براي گروههاي مستقل تحليل شد. نتايج نشان داد كه بين ويژگي هاي برون گرايي، سازگاري، نورزگرايي و وظيفه‌شناسي با فرسودگي شغلي رابطه معني داري در سطح 000/0 P< وجود دارد.ولي بين ويژگي گشودگي نسبت به تجربه با فرسودگي شغلي رابطه معني داري حاصل نشد.

The purpose of this study was to find out the relationship between personality characteristics and job burnout among faculty members and staffs in Islamic Azad University, Azadshahr Branch. The Study used a Correlation Descriptive Method. To determine the sample size, determination Table Indictor (Morgan and Kerjeci) was used and a sample of 73 persons was chosen from among the total number of 250 of persons through Random Sampling. The five Personality Factors Questionnaire (NEO) and Goldard Job Burnout Questionnaire were used to collect the data. Data was analyzed by use of Pearson Correlation and T-Test for independent group. Results showed that the relationship between extroversion, agreeableness, neuroticism, conscientiousness and job burnout was meaningful with p< 0/000 but among openness to experience and job burnout it was meaningless.