بررسي اثر پوشش جنگلي در حفظ آب و كاهش رواناب با استفاده از شبيه‌سازي بارش- رواناب(مطالعه موردي: حوضه آبخيز بازفت، استان چهارمحال و بختياري)

حفظ و نگهداشت آب و جلوگيري از هدررفت آن، از مهمترين كاركردهاي اكوسيستم‌هاي جنگلي است كه به‌سبب كاهش حوادثي مانند سيل و خشكسالي، جايگاه مهمي در تأمين رفاه و نيازهاي بشر دارد. به‌منظور بررسي تأثير پوشش جنگلي بر كاهش رواناب، ابتدا نقشه واحدهاي همگن براساس كاربري، پوشش گياهي و گروه‌هاي هيدرولوژيك تهيه و در هر واحد شماره‌منحني تعيين گرديد. سپس مشخصه‌هاي زمان تأخير و زمان تمركز حوضه محاسبه و بعد اطلاعات محاسبه شده وارد مدل HEC-HMS 3.0.1 گرديده و مدل براي شش رويداد بارش اجرا شد. براي نشان دادن اثر پوشش جنگلي بر رواناب، چهار سناريو براي آينده حوضه پيش‌بيني شد و مدل براي هر سناريو مجدداً اجرا گرديد. نتايج نشان داد كه با افزايش سطح جنگلها در منطقه (سناريو يك)، مقادير مربوط به تلفات اوليه و زمان تأخير حوضه افزايش و شماره‌منحني متوسط وزني حوضه كاهش و به‌دنبال آن دبي پيك سيلاب كاهش مي‌يابد كه نشان ‌دهنده تأثير پوشش درختي در جلوگيري از هدررفت آب و نگهداري آن در خاك است. همچنين با افزايش سطح جنگلهاي منطقه، به‌طور متوسط در هر واقعه سيل، 7/2 ميليون مترمكعب آب به‌جاي هرز رفتن، در خاك نفوذ مي‌كند.