تاثير آموزش مولفه هاي سرمايه اجتماعي بر فعاليت شغلي اعضاي هيات علمي

The Effect of Training the Components of Social Capital on Occupational Activities of Faculty Members

سرمايه اجتماعي به عنوان منابع و پاداش¬هايي كه افراد از طريق روابط اجتماعي به دست مي¬آورند، در چند دهه گذشته مقبوليت گسترده¬اي يافته است، ولي تحقيقات چنداني در ارتباط با تأثير سرمايه اجتماعي بر فعاليت شغلي صورت نگرفته است. هدف از نگارش مقاله حاضر، بررسي تأثير سرمايه اجتماعي بر فعاليت شغلي اعضاي هيأت علمي دانشگاه¬هاي دولتي مستقر در تهران است. به اين منظور با بهره¬گيري از آراي صاحب¬نظراني مانند «پوتنام» و «كلمن» در ابتدا به سنجش ميزان سرمايه اجتماعي در ميان اعضاي هيأت علمي اين دانشگاه¬ها پرداخته و سپس چگونگي رابطه و تأثير آن بر فعاليت شغلي آنان بررسي شده است. در اين زمينه مؤلفه¬هاي سرمايه اجتماعي شامل كيفيت روابط (اعتمادورزي) و كميت روابط (عضويت¬هاي گروهي و انجمن و روابط هميارانه) مورد بررسي و سنجش قرار گرفته¬اند.روش تحقيق از نوع همبستگي و به صورت پيمايشي انجام شده است. جامعه آماري شامل 160 نفر از اعضاي هيأت علمي دانشگاه¬هاي دولتي مستقر در تهران در نيمه نخست سال 1388 مي¬باشد كه از بين آنان با استفاده از فرمول كوكران، 120 نفر به روش نمونه¬گيري تصادفي انتخاب شدند. شيوه جمع¬آوري اطلاعات، پرسش¬نامه بود. ضريب آلفاي كرانباخ محاسبه شده براي پرسش¬نامه به كار رفته در اين تحقيق، برابر با 901/0 مي¬باشد.نتايج اين تحقيق نشان داد كه سرمايه اجتماعي تأثير مستقيم و معناداري بر ابعاد فعاليت شغلي اعضاي هيأت علمي مورد مطالعه دارد و لذا فرضيات وجود رابطه ميان سرمايه اجتماعي اعضاي هيأت علمي و ميزان فعاليت شغلي، كيفيت آموزش فعاليت و كيفيت پژوهش فعاليت مورد تأييد قرار گرفت.

Abstract: Social capital which is resources and rewards that people achieve through social relations has gained a wide acceptance in recent decades. However, there has been little research regarding the impact of social capital on occupational activity. The purpose of writing this paper is to study the effects of social capital on occupational activities, of public university faculty members based in Tehran. In order to do this the researcher has taken advantage Putnam and Colemanʹs measure of social capital among the university faculty members and then the relationship and its impact on their business activities have been discussed. The components of social capital include the quality of relationships (trustworthiness) and quantity of relationships (membership in groups and associations and cooperative relations) were measured and assessed. This research is correlational. The participants include 160 faculty members of the public universities located in Tehran in the first half of the year 1388. Based on the Cochrane formula, 120 subjects were selected by random sampling. Information was collected through a questionnaire. The questionnaire is considered reliable with a Cranbach alpha coefficient of 0.901. The findings indicate that social capital had a positive and significant impact on the employment aspects of faculty activity. Therefore, the hypotheses of the study stating the relation between social capital and faculty members occupational activity level, quality of education and quality of work was supported.