برآورد ظرفيت هوازي (VO2-max) و مطالعه اثر عوامل موثر بر آن در كارگران مرد كارخانه هاي صنعتي شهرستان سپيدان/ استان فارس در سال 1388

Estimation of Aerobic Capacity (VO2-max) and Study of its Associated Factors among Male Workers of Industrial Factories in Sepidan/Fars Province, 2009

زمينه و هدف: اندازه گيري بيشترين ظرفيت هوازي (VO2-max) در ايجاد تناسب فيزيولوژيك بين كارگر و كار اهميت دارد. اين مطالعه با هدف برآورد ظرفيت هوازي و تعيين عوامل دموگرافيك مؤثر بر آن در كارگران انجام شده است. روش بررسي: در اين مطالعه مقطعي، 184 نفر از كارگران مرد بخش صنعت شهرستان سپيدان/ استان فارس كه به روش تصادفي ساده انتخاب شدند شركت نمودند. از پرسشنامه متشكل از دو بخش به عنوان ابزار گردآوري داده ها استفاده شد. بخش اول مربوط به ويژگي هاي دموگرافيك بود كه به روش مصاحبه تكميل مي شد. در بخش دوم پرسشنامه پارامترهاي قد، وزن، BMI و تعداد ضربان قلب درج مي گرديد. اندازه گيري VO2-max با روش Tuxworth & Shahnavaz انجام گرفت. بررسي ارتباط بين متغيرهاي دموگرافيك با VO2-max با روش تحليل رگرسيون و مقايسه ميانگين VO2-max در گروه هاي دوتايي با آزمون t-test صورت گرفت. يافته ها: ظرفيت هوازي در كارگران 35/0 66/2 ليتر در دقيقه برآورد شد. نتايج نشان داد كه ظرفيت هوازي با سن كارگران داراي ارتباط معني دار نمي باشد، اما بين ظرفيت هوازي و وزن، قد و BMI ارتباط معني داري مشاهده شد. همچنين آزمون هاي آماري نشان داد كه بين VO2-max و سيگار كشيدن ارتباط معني داري وجود دارد( 05/0P<). ميانگين ظرفيت هوازي در افراد ورزشكار بيش از ميانگين آن در افراد غير ورزشكار بدست آمد(019/0 P=). نوبت كاري، رضايت شغلي و احساس خستگي ارتباطي با ظرفيت هوازي در جامعه مورد مطالعه نداشتند. نتيجه گيري: وزن، قد، BMI، ورزش كردن و سيگار كشيدن از عوامل مؤثر بر ظرفيت هوازي كارگران مي باشد. م ع پ 1390؛‌10(1):12-1

Background and Objective: Measurement of Maximum aerobic capacity (VO2-max) is important in physiologically fitting the job to the worker. This study was conducted to estimate VO2-max of industrial workers and to determine its demographic associated factors. Subjects and Methods: In this cross-sectional study, 184 randomly selected male workers of industrial sector of Sepidan/Fars province participated. A questionnaire consisted of two parts was used as data collecting tool. The first part was related to workersʹ demographic characteristics which was completed by interview. In the second part of the questionnaire, the value of the measured variables including height, weight, BMI and pulse rate were entered. VO2-max was measured by Tuxworth & Shahnavaz method. To investigate association between demographic variables and VO2-max, linear regression analysis was applied. T-test was used to compare mean value of VO2-max in different groups (based on the variables studied). Results: Workersʹ aerobic capacity was estimated to be 2.66±0.35 Lit/M. The results showed that there was no association between VO2-max and age while associations were found between VO2-max and weight as well as height and BMI. Statistical analysis revealed association between VO2-max and smoking. The results also demonstrated that VO2-max was higher among those workers who exercised as compared with other workers with no exercise (p=0.019). Shift working, job satisfaction, and fatigue had no association with aerobic capacity. Conclusion: Aerobic capacity had association with weight, height, BMI, exercise and smoking. Sci Med J 2011; 10(1): 1-12