مقايسه بيومكانيكي سازوكارهاي كنترل وضعيت، بين افراد سالم و افراد دچار قطع عضو يكطرفه زير زانو حين انجام حركات سريع ارادي بازو

مقايسه بيومكانيكي سازوكارهاي كنترل وضعيت، بين افراد سالم و افراد دچار قطع عضو يكطرفه زير زانو حين انجام حركات سريع ارادي بازو

پيش‌تنظيم وضعيت (APA) براي انجام يك حركت بدون بر همزدن وضعيت بدن مورد نياز است. در اين مطالعه سازوكارهاي كنترل پوسچر هنگام حركت ارادي سريع بالا آوردن دست‌ها در افراد دچار قطع عضو زير زانو مورد بررسي قرارگرفته است و نتايج به دست آمده با يك گروه سالم مقايسه شده‌اند. تمركز اين مطالعه بر متغيرهاي بيومكانيكي از جمله نيروهاي عكس العمل زمين و جابه‌جايي‌هاي مركز فشار بوده است. در مطالعه حاضر 6 فرد سالم و 6 فرد قطع عضو زير زانو شركت كردند. آزمايش‌ها با استفاده از صفحه نيرو در سه وضعيت انجام شد؛ يك بار هر دو پا روي صفحه نيرو، يك بار پاي راست (داراي پروتز) روي صفحه نيرو و پاي چپ (پاي سالم) خارج از آن و يك بار پاي چپ روي صفحه نيرو و پاي راست خارج از آن. طي آزمايش فرد هر دو دست خود را به طور همزمان با حداكثر سرعت بالا مي‌برد. براي حفظ همزماني حركت دو دست از فرد درخواست شد كه دو سر يك ميله سبك را با دو دست نگاه دارد. آزمايش در هر وضعيت ده مرتبه تكرار شد. به‌طور همزمان از انجام حركات نيز تصويربرداري شد. از فيلم‌هاي ضبط شده براي تعيين زمان شروع حركت استفاده شده است. هر جا كه انحراف مشهود در مولفه‌هاي نيروهاي عكس العمل زمين و جابه‌جايي‌هاي مركز فشار قبل از نقطه شروع حركت روي داد به عنوان شروع فاز پيش‌تنظيم پوسچر در نظر گرفته شده است. براي افزايش اعتبار آزمايش گروه مورد مطالعه از نظر سن، جنس، دليل قطع عضو و نوع پروتز همگن بودند. نتايج نشان داد ميزان جابه‌جايي‌هاي مركز فشار در دو جهت داخلي- خارجي و قدامي-خلفي و مولفه عمودي نيروي عكس العمل زمين در وضعيت پاي راست روي صفحه نيرو، در افراد قطع عضو زير زانو بيش از افراد سالم است در ساير موارد تفاوت معناداري بين دو گروه ديده نشد. به نظر مي‌رسد انجام حركت بازوها، فرد قطع عضو زير زانو را بيش از فرد سالم در معرض بر هم خوردن تعادل قرار مي دهد و اين افراد قبل از وقوع آشفتگي وزن خود را به صورت پيش بيني كننده به سمت پاي سالم منتقل مي‌كنند و مانع بر هم خوردن تعادل مي‌شوند. مي‌توان نتيجه گرفت نقش پاي سالم در افراد دچار قطع عضو زير زانو افزايش يافته است و در برنامه هاي توانبخشي اين افراد علاوه بر تقويت عضلات سمت دچار قطع عضو بايد به تقويت عضلات پاي سالم نيز پرداخته شود.

CNS applies Anticipatory Postural Adjustments (APA) strategy to reject or minimize perturbation during different voluntary movements. The postural control mechanisms associated with voluntary arm movement (rapid arm rising) in below knee amputees (BKA) was investigated and the results were compared with the normal subjects. Biomechanical variables including ground reaction forces and displacements of the center of pressure were used to investigate the APA in BKA. Six below knee amputees and six control subjects stood on a force plate under three conditions: 1. with both feet on the platform, 2. with right foot (prosthetic foot) and 3. with left foot on the plate. For each condition, the task was repeated 10 times. At the same time, a camera recorded the task performance. The recorded data were used to determine the start moment of the movement. The instant at which, for the first time before starting the movement, any one of the recorded biomechanical variables deviated from its initial value was considered as the beginning of the APA. To increase the validity of the test, efforts were made to match the subjects with regards to their age, gender, cause of amputation and prosthesis types. Our results indicated that the center of pressure in the BKA participants showed greater displacements in medial-lateral and anterior-posterior directions. It was also observed that the vertical components of the ground reaction forces, when the right foot was on the plate, were increased. There were no significant differences in other biomechanical variables between the two groups. We may conclude that the voluntary arm movement perturbs the posture in the BKA participants more than in the control group. The BKA participants shifted their weight to the intact limb by the anticipation of the disturbance to avoid balance loosing. Therefore, in our study the intact limb in below knee amputee subjects played an important role in the balance control. Based on our results, we suggest considering the role of the intact limb in the rehabilitation programs and strenghtening the muscles of both limbs as a major part of theses programs.