مباني فلسفي اصلاح ديني از ديدگاه پل‌تيليش

پل‌تيليش بي‌ترديد يكي از متكلمان تاثيرگذار قرن بيستم به شمار مي‌رود. دغدغه اصلي وي آن بود كه بين دين و فرهنگ معاصر آشتي برقرار كند. به باور وي دين بايد با فرهنگ عصر همبستگي داشته باشد. ‌اين همبستگي از طريق پرسش و پاسخ صورت مي‌پذيرد. فرهنگ معاصر، سوال‌هاي بنيادين عصري را به آستانه دين عرضه مي‌دارد و دين در قالب نمادهاي اصيل خود به سوالات پاسخ مي‌دهد. شرط اصلي پاسخگويي دين آن است كه مقوله‌هاي مهم دين بازخواني شوند. زبان كاملاً سنتي نمي‌تواند به سوالات جديد پاسخ دهد. لذا روش سنتي كارل بارت(Barth karl. متكلم سويسي 1986-1886 ) از پاسخگويي به مسايل جديد ناتوان است. در مقابل روش كاملاً اسطوره‌زدايانه و علم‌گرايانه رودلف‌بولتمان(rudelf butman ، متكلم آلماني 1976-1884 ) نيز رضايت‌بخش نيست. زيرا دين را از محتواي اصيل و غني خود تهي مي‌سازد. در مقابل ‌اين دو رويكرد، رهيافت تيليش قرار دارد كه قرايت عصري مفاهيم و مقوله‌هاي اساسي ديني بر اساس درون‌مايه غني و سرشار كتاب مقدس را سرلوحه خود قرار مي‌دهد. بدون شك بازخواني ضابطه‌مند مفاهيم ديني از مولّفه‌هاي مهم اصلاح ديني به شمار مي‌رود. در‌ اين جستار به مباني فلسفي اصلاح ديني از نگاه تيليش پرداخته مي‌شود.