محفل انس با معبود و جوار قرب الاهي

محفل انس با معبود و جوار قرب الاهي

در آموزه‏هاي ديني بر اين نكته تاكيد شده است كه انسان بايد داراي خوف و رجاي و برخوردار از همتي بلند براي گفت‏وگو با خداي متعال باشد. اين مقام در گرو درك اين معناست كه خداي متعال واجد همه كمالات است و انسان موجودي است كه در جوار رحمت الاهي قرار گرفته و از نعمات مادي و معنوي او متنعم است. انسان‏هاي با همت بالا، همواره در پي قرب الاهي و همجواري با معبود سرمدي هستند. هرچند انسان‏ها هرگز نمي‏توانند حقايق متعالي را درك كنند، اما همواره بايد تلاش كنند با اعمال و رفتار نيك و مرضي الاهي، خود را به جوار قرب الاهي نزديك و نزديك‏تر سازند. اين مهم، در گرو درك عظمت الاهي و شناخت نقص و كاستي‏هايي در ظرفيت وجودي خويش است.

Religious doctrines emphasize that man must have fear and hope and high ambition when he wants to converse with the Most High God. The attainment of this position requires realizing that The Most High God has all perfections and that man is a creature that is not far from God’s mercy and that he enjoys His material and spiritual blessings. High ambitious men always seek to draw nigh to God and be near to the eternal deity. Although people can never understand transcendent facts, they must always try to be nearer to God by doing good deeds which make God pleased. To achieve this goal, one should have a good understanding of the Godʹs greatness and man’s existential areas of imperfections and defects.