بررسي برابري در تامين مالي هزينه هاي سلامت خانوارهاي ايراني

بررسي برابري در تامين مالي هزينه هاي سلامت خانوارهاي ايراني

مقدمه: افزايش هزينه هاي خدمات سلامت مشكلاتي در زمينه ي تامين مالي هزينه هاي سلامت به وجود آورده و تامين هزينه هاي سلامت خانوارها يك چالش مهم در نظام سلامت شده است. طبق تعريف سازمان جهاني بهداشت، اگر خانوار بيش از چهل درصد توان پرداخت خود را صرف هزينه هاي سلامت نمايد، در تامين ساير مايحتاج لازم براي يك زندگي مناسب دچار مشكلات جدي خواهد شد. هدف اين مطالعه تعيين برابري تامين مالي هزينه هاي سلامت خانوارهاي ايراني 1382 ) بود. - 1386) روش بررسي: با نگاهي به وضعيت برابري در سلامت درسال هاي گذشته با استفاده از شاخص مشاركت عادلانه در تامين به تبيين وضعيت موجود در كشور مي پردازيم، و متغيرهاي كمَي و كيفي اثرگذار براحتمال مواجه (FFCI) مالي نظام سلامت شدن با هزينه هاي كمرشكن سلامت را براساس داده هاي بودجه ي خانوار در سال 1386 بررسي مي كنيم. يافته ها: حدود 2.5 درصد از جمعيت كشور در معرض هزينه هاي فاجعه بار سلامت قرار داشتند. گروه هاي ذيل احتمال مواجهه ي بيشتري با هزينه هاي غير قابل تحمل درمان دارند: خانوارهاي روستايي، تحت تكفل بيكاران، خانوارهايي كه تعداد فرزندان زير 12 سال و اشخاص بالاي 60 سال آنان بالاتر از متوسط جامعه است؛ و بدون چتر حمايتي بيمه اثر بيمه. در دوره 1374 تا 1381 با آهنگ كندي كاهش و اخيرا اندكي بهبود يافته است. FFCI نتيجه گيري: روند حركت شاخص سياست هاي بخش سلامت نتوانسته تغيير معناداري در جهت بهبود عدالت در تامين مالي ايجاد كند. محاسبه ي اثر نهايي متغير مربوط به بيمه نمايانگر تاثير ناچيز اين متغير در جلوگيري از مواجه شدن با هزينه هاي اسف بار سلامت مي باشد. اهتمام بيشتر در جهت افزايش كارايي هزينه هاي سلامتي و بهبود و كارآمد كردن نظام بيمه سلامتي ضروري است.

Introduction: Health policy makers have long been concerned with protecting people from the possibility that ill health will lead to catastrophic financial payments and subsequent impoverishment. Yet catastrophic expenditure is not rare. We investigated the extent of catastrophic health expenditure as a first step to developing appropriate policy responses.. Methods: Data from household surveys in Iran were used to explore, variables associated with catastrophic health expenditure analyzed by regression. We defined expenditure as being catastrophic if a household’s financial contributions to the health system exceed 40% of income remaining after subsistence needs have been met. Results: In 2007, 2.5% households were faced with catastrophic payments ;and FFCI is 0.833 shows the lack of an efficient and comprehensive health insurance .Among Iranian, these groups are more susceptible to catastrophic health expenditures: rural families, the families with children below 12 years and old above 60 year, the families who have no insurance. Conclusion: People, could be protected from catastrophic health expenditures by reducing a health system’s reliance on out-of-pocket payments and providing more financial risk protection. More availability of health services could raise the proportion of households facing catastrophic expenditure; risk protection policies would be especially needed. National health systems could be financed so that protect households from catastrophic spending and provide access to needed services.