تاويل عكس، و چگونگيِ تحقق لذتِ متن در مخاطب

تاويل عكس، و چگونگيِ تحقق لذتِ متن در مخاطب

خَلقِ متن مي‌تواند در پيِ خواستِ لذّت نيز باشد. لذّتي كه پديد آورنده متن، در حينِ آفرينشِ متن، آن را تجربه مي‌كند؛ و لذّتي هم، كه خواننده ناشناخته متن، در قرايتِ متن، آن را كشف مي‌كند. لذّتِ متن، شايد حقيقتِ نهفته در هستيِ متن باشد، كه مخاطب – چه خواننده نامعلومِ آن، و چه مولف به سانِ مخاطب اوليه‌اش – آن را در زيباييِ متن، مشاهده، و از چنين دريافتي، حظّ مي‌برد. گادامر، از بزرگ‌ترين فلاسفه معاصر، حقيقت و زيبايي را دو عنصرِ تفكيك ناپذير در هر متن و به ويژه در اثر هنري دانسته، و دريافتِ لذت را، منوط به آشكارگيِ حقيقتي مي‌داند كه در متن نهفته است. عكس، به مثابه متني لذّت آفرين، آشكارگيِ حقيقتِ خود را در برابر مخاطبِ ويژه خويش، به نحوي منحصر به فرد، آشكار مي‌كند. رولان بارت، لذّتِ عكس را در اتاقِ روشن – كتابي كه منحصراً درباره ي عكاسي نوشت – مي‌كاود. استوديوم و پونكتوم، دو عنصرِ حظّ بصري، در عكس، كه اولين بار در اتاق روشن مطرح مي‌شوند، مي‌توانند به ساير متونِ تصويري (تجسمي) نيز، قابلِ بسط باشند.

The creation of a text could be the result of a desire for pleasure. This pleasure is felt both by the author of a text as he creates it and by his unknown reader. Pleasure may be the truth latent within a text, one which both the reader and author observe with satisfaction as part of the beauty of the text. Gadamer, a prominent contemporary philosopher regards truth and beauty as two indivisible factors within a text and particularly within a work of art. He believes pleasure is attained once the truth latent within a text is exposed. A photograph or picture, just like a pleasurable text, exposes its truth to that special spectator that manages to see that truth. Roland Barthes analyzes the pleasure attained from a photograph in his book Camera Lucida, devoted entirely to photography. Studium and punctum, two elements resulting in visual pleasure in a photograph were first introduced in Camera Lucida. These concepts can also be used to analyze pictorial (virtual) texts.