بيوتكنيك تكثير مصنوعي ماهي گطان (Barbus xanthopterus)

ماهي گطان از جمله ماهيان با ارزش و اقتصادي خوزستان است كه در بخشهايي از منابع آبي استان خوزستان و منابع آبي واقع در مناطق مرزي با عراق زيست مي‌كند. به منظور دستيابي به تعيين بيوتكنيك تكثير مصنوعي ماهي گطان (براي توليد انيوه) پروژه تكثير آن در سال1384 انجام شد. در اين تحقيق 23 عدد مولد ماده با ميانگين (± انحراف استاندارد) وزن و طول كل بترتيب 45/0± 85/3 كيلوگرم و21±95/64 سانتيمتر بررسي شد. نسبت جنسي نر به ماده 2:1 در نظر گرفته شد. درجه حرارت مناسب تخمريزي 5/24-21 درجه سانتيگراد ثبت گرديد. جهت القاي اوولاسيون از عصاره غده هيپوفيز به ميزان 4 ميلي‌گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن ماهي استفاده گرديد و تزريق بصورت 2 مرحله‌ايي با فاصله زماني 12-10 ساعت با نسبت 10:90 انجام گرفت و تزريق در مولدين نر همگام با تزريق دوم مولدين ماده به ميزان 2 ميلي‌گرم بر كيلوگرم انجام شد كه 87 درصد مولدين ماده گطان به مرحله تخمريزي رسيدند. دوره پنهان (Latency period) 17-15 ساعت متغير بود. طول دوره انكوباسيون تخم ماهي گطان در دماي 25-23 درجه سانتيگراد معادل 60-59 ساعت بود.تخمهاي ماهي گطان چسبندگي كمي داشته و در هر گرم آن 32±480 تخم تازه استحصال شده و 25±287 تخم آب جذب كرده وجود داشت. ميانگين (± انحراف استاندارد) درصد لقاح 1/3±22/77، درصد تخم‌گشايي 89/1±2/81 و بازماندگي لارو 2±4/83 درصد در مولدين دو بار تزريق محاسبه گرديد. ميانگين (± انحراف استاندارد) اندازه تخم خشك و تخم آب جذب كرده ماهي گطان 45±1248 ميكرون و 125±2100 ميكرون بود. براي برطرف كردن چسبندگي و شستشوي تخمها از مايع لقاح به مدت زمان 10 دقيقه استفاده گرديد كه در نتيجه اين كار 660 هزار لارو توليد شد و در استخرهاي خاكي به منظور پرورش ذخيره‌سازي گرديد