پرهيز از خطاي پزشكي در سقط درماني؛ چقدر بايد مراقب باشيم؟

سقط درماني به ختم حاملگي قبل از قابليت حيات جنين، براي حفظ سلامت مادر يا به دليل بيماري هاي جنيني اطلاق مي شود. قانون‌گذار ايراني پس از طرح نظرات فقهي و حقوقي پيرامون جواز سقط جنين قبل از ولوج روح به علت بيماري هاي خاص، سرانجام در سال 1384 سقط درماني را قانوني شناخت. جهت نقد و بررسي صدور مجوز سقط جنين در مقاله‌ي حاضر، كتب و مقالات فارسي و انگليسي مرتبط با استفاده از كلمات كليدي سقط جنين، سقط درماني و خطاي پزشكي بررسي شدند. در اين مقاله پس از پرداختن به تعاريف مربوط به سقط جنين، سقط درماني و جواز يا حرمت سقط جنين قبل از ولوج روح به موردي اشاره مي-شود كه در يكي از مراكز پزشكي قانوني با وجود تشخيص غير قطعي اختلال كروموزومي جنين در هفته‌ي شانزدهم بارداري مجوز سقط صادر شده است. ابعاد گوناگون اين موضوع از حيث رخداد خطاي پزشكي بررسي شده است. سقط درماني راهكاري است كه قانون‌گذار براي پيشگيري از بروز مشكلات آتي براي مادر، جنين و يا اجتماع آن را مجاز شناخته است. از آنجا كه قانون سقط درماني و آيين‌نامه‌ي آن با در نظر گرفتن مباني شرع مقدس و علوم روز پزشكي تهيه و تنظيم گرديده، ضروري است پزشكان و مقامات مجاز در صدور مجوز اين عمل، اصول اخلاقي و حقوقي را با دقت ويژه اي مراعات نمايند.