آسيب ديدگي شديد ورزشي، انگيزش و تحليل رفتگي : پيش بيني تحليل رفتگي ورزشكاران زبده هندبال آسيب ديده با توجه به كاركرد تيوري انگيزش خود-مختاري

آسيب ديدگي شديد ورزشي، انگيزش و تحليل رفتگي : پيش بيني تحليل رفتگي ورزشكاران زبده هندبال آسيب ديده با توجه به كاركرد تيوري انگيزش خود-مختاري

در دهه اخير بررسي ابعاد روان شناختي ورزشكاران آسيب ديده در دوران توانبخشي و بازگشت به رقابت، توحه محققان زيادي را به خود جلب كرده است. در اين پژوهش ميزان خرده مقياس هاي انگيزشي و تحليل رفتگي ورزشكاران زبده هندبال قبل و بعد از آسيب ديدگي بررسي شده و با تكيه بر تيوري انگيزش خود – مختاري دسي و ريان به پيش بيني تحليل رفتگي ورزشكاران پس از آسيب ديدگي پرداخته شده است. آزمودني هاي مورد بررسي اين تحقيق 28 هندباليست آسيب ديده فصل رقابتي 87-86 ليگ حرفه اي ايران بودند. براي جمع آوري اطلاعات از سه پرسشنامه شامل پرسشنامه مقياس انگيزش ورزشي (SMS) پل ليتير و همكاران (1995)، پرسشنامه تحليل رفتگي ورزشي (ABQ) ريديك و اسميت (2001) و پرسشنامه مشخصات فردي (محقق ساخته) استفاده شد. در تجزيه و تحليل داده هاي تحقيق از آزمون هاي t همبسته، ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندمتغيره استفاده شد. با توجه به تحليل آماري در زمينه رابطه تحليل رفتگي با خرده مقياس هاي انگيزشي، نتايج نشان داد رابطه معني دار و معكوسي بين تحليل رفتگي با خرده مقياس هاي انگيزش دروني (870/0 - =r؛ 000/0=P) و انگيزش بيروني (706/0 - =r ؛ 000/0=P) و رابطه معني دار و مستقيمي بين تحليل رفتگي و بي انگيزشي آزمودني ها (878/0=r ؛ 000/0=P) وجود دارد. همچنين نتايج آماري در زمينه پيش بيني تحليل رفتگي نشان داد 6/81 درصد ميزان تحليل رفتگي با توجه به ميزان انگيزش ورزشكاران تبيين مي شود. به علاوه، خرده مقياس هاي بي انگيزشي (771/= R2) و انگيزش دروني (757/0=R2) به ترتيب مهم ترين عوامل پيش بيني كننده تحليل رفتگي بودند، اما انگيزش بيروني مبين پيش بيني كننده قوي تحليل رفتگي نيست (499/0= R2). نتايج نشان داد بين خرده مقياس هاي انگيزشي و ميزان تحليل رفتگي ورزشكاران پس از آسيب ديدگي رابطه معني داري وجود دارد و تحليل رفتگي اين ورزشكاران را مي توان از روي خرده مقياس هاي انگيزشي آنها برآورد كرد. بنابراين، توجه به كاركرد مهم خرده مقياس هاي انگيزشي در دوران توانبخشي و بازگشت به ورزش پس از آسيب ديدگي حايز اهميت است و توجه به رفتارها و نگرش هاي ورزشكاران راهنماي مناسبي براي كمك به بهبود و توانبخشي آنان خواهد بود.

In the past 10 years, the amount of research conducted on psychological aspects of sport injury has been increasing. The purpose of this study was to predict the burnout according to the self-determined motivation in Iranian elite handball players before and after the injury. The subjects were 28 injured elite handball players who did not participate in competitions for 4 weeks due to their injuries. Participants completed Sport Motivation Scale (Pelletier et al., 1999) and an athletic burnout questionnaire (Raedeke & Smith, 2001) at the beginning of the competitive season. Paired-sample t test, Pearson correlation coefficient and Multiple regression test were used to analyze the data (P < 0.05). The results demonstrated a significant relationship between motivation and burnout. There was a significant negative relationship between intrinsic motivation (P < 0.000, r= - 0.870) and extrinsic motivation (P < 0.000, r= -0.706) with burnout. Besides, there was a significant positive relationship between amotivation and burnout (P < 0.0001, r=0.878). Moreover, multiple regression to predict burnout revealed a linear relationship between motivation subscales and burnout (motivation: R2 = 0.816, intrinsic, M: R2=0.757, extrinsic: M: R2=0.499, amotivation: R2=0771). Results revealed a relationship between motivation subscales and burnout after sport injuries, i. e. it is possible to predict the athletes’ burnout by the motivation subscales. Therefore, it is critical to pay attention to the role of important motivation subscales in the recovery period and to return to sport and it is useful to pay attention to the athletes’ behaviors and attitudes for their recovery and rehabilitation.