سير مهدويت؛ سياست متعالي

نوع بشر از بدو پيدايي تاكنون، سيري پيوسته، پويا و در عين حال پيچاپيچ و پر فراز و فرود را دنبال كرده و طي نموده است؛ سيري كه همواره با هدايت هم‌راه بوده و رو سوي مهدويت به عنوان محوريت و نقطه تعالي و وضعيت كمال مطلوب متعالي داشته است. بدين‌سان سير بشر، هدايت و مهدويت، به نظر مي‌رسد از بدويت پيشامدني دوران تاريخ نانويسا و حتي پيشاتاريخ آغاز شده و با تأسيس دولت و تدوين قانون و تبعيت از آنها، وارد مرحله يا دوره مدنيت خويش شده است. وضعيتي كه با ارسال پيام و پيام‌آوران الهي به منزله هادي اعم از راه‌نمايي و راه‌بري، از نبوت و شريعت آدم? و حتي بنا به روايات و شواهد، دولت در حد خانوادگي او حدودمند گشت، اما در مسير ديني واحد و توحيدي اسلام، با مراحل و مراتب متكامل شريعت يا شريعت‌ها تا دين و شريعت كامل، جامع و خاتم مدني، اجتماعي و سياسي ـ جهاني (للناس و للعالمين) محمدي فرارفت. در اين مرحله، دو روي‌كرد سياست و سياسي متعالي و نامتعالي، هم‌چون دو جريان متعارض، همواره در قبال، در مقابل و حتي در مقابله با هم بوده‌اند. با انحراف عملي و تحريف علمي اسلام از سير متعادل و متعالي خود و بازماندگي از زايا، پويا و پايايي ذاتي خويش كه تشتت و تقهر يا واپس‌گرايي جهان اسلام را در پي داشت، توسعه تك‌ساحتي صرفاً مادي و طبعاً تنازعي و داروينيستي را به دنبال داشته است. مرحله‌اي كه پس از چندين قرن، دچار بحران‌هاي تا حد بن‌بست ذاتي و درون‌زادي به‌ويژه نيهيليستي (نسبيت و نيست‌انگاري مطلقه) فراي اهمّ مشكلات اقتصادي، سياسي و فرهنگي حاصله خويش گشته و جهان را در معرض چالش نابودي يا گذار قرار داده است. نگاه و نظريه انقلاب و نظام سياسي جمهوري اسلامي ايران، با پيام و پي‌آمدهاي معناگرا، معنوي و اخلاقي متعالي خويش، نشان و نويد گذر از نيستي و نسبيت‌انگاري‌هاي مطلقه و گذار از يأس و يا بأس (ترس)، به آرزوي بلند و حتي اميد تعجيل فرج منجي و موعود جهاني است. از غرايب روزگار، خاستگاه، جايگاه و نقش پيش‌تاز ايران و ايرانيان از پگاه تاريخ يا مرحله بازپسين آن است؛ ملت و كشوري كه هم‌اينك چشم‌انداز توسعه متعادل و متعالي اقتصادي، سياسي و اجتماعي و فرهنگي را كه نازله توسعه متعالي مهدوي بوده، در فراآينده خويش دارد و ارتقاي كارآيي و كارآمدي ملي اعم از دولتي، عمومي و خصوصي را فراروي همگي نيروها و نهادهاي علمي، راه‌بردي و كاربردي فرهيخته خود دارد. با اين انتظار و آمادگي فعال و سازنده كه با شبيه‌سازي، الگوگيري و بهره‌گيري بهينه و بسامان از آموزه‌هاي توسعه و كارآمدي مهدوي، اين راه و راه‌برد سرنوشت‌ساز و در عين حال الهام‌بخش و اميدآفرين را به درستي تبيين و ترسيم نموده و طي ساخته و تحقق خواهد بخشيد؛ ان‌شاء الله.