رابطه بين كيفيت حسابرس و قابليت اتكاي اقلام تعهدي

رابطه بين كيفيت حسابرس و قابليت اتكاي اقلام تعهدي

هدف از اين پژوهش بررسي رابطه بين كيفيت حسابرس و قابليت اتكاي اقلام تعهدي است. جهت تعيين كيفيت حسابرس از دو معيار اندازه موسسه حسابرسي و دوره تصدي حسابرس و به‎منظور محاسبه قابليت اتكاي اقلام تعهدي در پيروي از مدل ريچاردسون و همكاران از پايداري اقلام تعهدي استفاده شده است. جامعه‎ي آماري اين پژوهش، كليه‎ي شركت‎هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است كه در دوره زماني 1380-1386 مورد بررسي قرار گرفته‎اند. براي آزمون فرضيه‎هاي پژوهش از مدل هاي رگرسيوني خطي چندگانه استفاده شده و روش بررسي داده‎ها به‎صورت مقطعي و بررسي سال به سال است. نتايج اين پژوهش نشان مي‎دهند، شركت‎هاي حسابرسي شده توسط حسابرس با كيفيت بالاتر در مقايسه با شركت هاي حسابرسي شده توسط حسابرس با كيفيت پايين‎تر، داراي ضريب پايداري اقلام تعهدي بيشتري بوده و درنتيجه قابليت اتكاي اقلام تعهدي بالايي دارند.

This study investigates the relationship between Auditor Quality and Accrual Reliability. To determinate of auditor quality, using two metrics of Auditor Size and Auditor Tenure, and following Richardson, we use accrual persistence for measure of accrual reliability. In this study, we investigated the listed companies in Tehran stock exchange, over the period of 1380-1386. For testing hypothesis, the multiple linear regression and measurement method of Cross-sectional are used. We find evidence that reported accruals audited by higher-quality audit firms have a more persistence coefficients compared to reported accruals of companies audited by lower-quality audit firms, and finally have a more accrual reliability.