اثربخشي تمرينات جسماني بر كاهش پرخاشگري دانش آموزان آهسته گام

اثربخشي تمرينات جسماني بر كاهش پرخاشگري دانش آموزان آهسته گام

پژوهش حاضر با هدف تعيين تاثير تمرينات ورزشي بر پرخاشگري دانش آموزان آهسته گام انجام شد. به اين منظور از بين دانش آموزان آهسته گام 20 نفر با روش تصادفي ساده انتخاب، و به دو گروه آزمايش (10 نفر) و كنترل (10 نفر) تقسيم شدند. آزمون ناكامي روزنزوايك به عنوان پيش آزمون بر روي دو گروه اجرا شد. سپس گروه آزمايش به مدت يك ماه به تمرينات جسماني منظم پرداختند. پس از اتمام دورة مداخله، آزمون روزنزوايك بار ديگر بر روي هر دو گروه آزمايش و كنترل اجرا شد. در پايان نتايج تحليل كوواريانس تفاوت معناداري (40/64 = F، 001/0 P>) بين دو گروه نشان داد. يافته ها نشان از افزايش سازگاري و كاهش پرخاشگري براي افراد گروه آزمايش داشت. بنابراين تمرينات منظم جسماني ممكن است به كاهش پرخاشگري و افزايش سازگاري دانش آموز آهسته گام منجر شود.

The aim of this study was to determine the effectiveness of physical practices on the reduction of slow-pace childrenʹs aggression. For this purpose, 20 guidance school students with slow pace were selected through simple random sampling. They were divided into experiment (10 persons) and control (10 persons) groups. Rosenzweig frustration scale was administered to both groups as the pretest. Experiment group exercised physical practices for one month. Then, Rosenzweig frustration scale was administered to the two groups again. Covariance analysis results showed significant differences (F=40.65, P>0.001) between the two groups. Results indicated a reduction in aggression and an increase in conformity of experimental group. Therefore, regular physical practices can reduce aggression and increase conformity in slow-pace students.