مضامين داستان قرآني حضرت يوسف (ع) در شعر معاصر

از ديرباز نويسندگان و شاعران جهان اسلام به‌دليل محتواي غني و ارزش‌هاي متعالي اخلاقي قرآن كريم، از آن تاثير پذيرفته‌اند. اين اثرپذيري در كار شاعران گاهي مشهود بوده است؛ مانند اقتباس و درج؛ گاهي با تصوير و صورخيال همراه بوده است؛ مانند تلميح و استعاره و رمز و ساير شگردهاي تصويرآفريني. تاثيرپذيري شاعران از قرآن كريم به دو عامل مهم بستگي داشته است: اول، ميزان انس با كلام قدسي و تدبر در معاني ژرف و دقايق قرآني؛ دوم، ميزان اعتقاد و ايمانشان نسبت به اسلام و كتاب وحي، و همت در ترويج و تبليغ معاني و معارف ديني. شگرد بديعيِ تلميح و عناصر داستانيِ چاه و زندان، عشق و پيراهن، بسامد بالايي در شعر معاصردارد. حضرت يوسف (ع) درشعر معاصر ايران، نماد پاكي، محبوب غايب و حضرت حجت (عج ) است. كمتر شاعري به حضرت يوسف (ع) از منظر حكمت، نبوت و حكومت‌داري نگريسته است.