مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - مهاجرت و حاشيه نشيني در ايران

چكيده فارسي :

مهاجرت و حاشيه نشيني در ايران دكتر اسداله نقدي چكيده: ظهور و پيدايش حاشيه نشيني هم در ايران و هم در جهان، همزاد و همراه پديده مهاجرت و تا حدي پيامد آن بوده است.حاشيه نشيني در مقياس وسيع و معناي جديد به دوره پس از وقوع انقلاب صنعتي در اروپا و سپس سرايت آن به ساير نقاط جهان برمي گردد. در ايران نيز پس از آغاز نوسازي اقتصادي و اجتماعي و دسترسي روستاها به خدمات جديد بهداشتي،آموزشي و نيز مكانيزه شدن كشاورزي و تغيير الگوي مديريت روستايي از يك سو و ظهور اقتصاد نفتي و قطع وابستگي به كشاورزي از سوي ديگر مهاجرتهاي روستا- شهر آغاز و در پيامد آن پيدايش حاشيه نشيني پيرامون شهرهاي بزرگ نمايان گرديد. بنابراين به تدريج اغلب شهرها به ويژه شهرهاي بزرگ به مراكزي براي استقرار و اسكان مهاجرين تبديل مي شود. به اين ترتيب، حاشيه نشيني و در جديدترين بيان (اسكان غير رسمي) بعنوان بافت آپانديسي شهري در ايران با قدرت تاثيرگذاري بالا به دليل حجم قابل توجه ساكنين و مسايلي چون رشد سريع جمعيت، اشتغال غير رسمي و آسيب هاي خاص، خود را بر شهرهاي كشور تحميل كرده است. مهاجرت و حاشيه نشيني به دليل تاثيرات عديده از آن دسته موضوعات اجتماعي است كه هيچوقت تاريخ مصرف كنكاش در باره آنها پايان نمي پذيرد. در اين مقاله نگارنده با توجه به تجارب و تحقيقات ميداني به موضوع مهاجرت و رابطه آن با ظهور حاشيه نشيني در ايران پرداخته است. واژگان كليدي: مهاجرت، شهرنشيني، حاشيه نشيني، اسكان مهاجرين، آپانديسي شهري.