الگوي ميانجي احساس تنهايي هيجاني و اجتماعي، بهزيستي معنوي، فاصله اجتماعي و افسردگي دانشجويان دختر

A mediated model of emotional and social feeling of loneliness, spiritual well-being, social distancing and depression in female university students

هدف: هدف پژوهش حاضر تعيين اثرات ميانجيگري احساس تنهايي هيجاني در رابطه بين تنهايي اجتماعي، بهزيستي معنوي، فاصله اجتماعي و افسردگي دانشجويان بود. روش: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس 251 دانشجوي دختر از بين دانشجويان دانشگاه تبريز انتخاب شدند و به مقياسهاي احساس تنهايي اجتماعي راسل 1996 )، احساس تنهايي هيجاني وودورث ( 1986 )، بهزيستي ) معنوي پالوتزين و اليسون ( 1982 )، افسردگي زونگ ( 1967 ) و فاصله اجتماعي المر ( 2000 ) پاسخ دادند. به منظور آزمون الگوي اثرات مستقيم و غيرمستقيم در الگوي پيشنهادي، از روش آماري الگويابي معادلات ساختاري استفاده شد. يافتهها: نتايج نشان داد الگو از برازش كلي برخوردار است، متغيرهاي فاصله اجتماعي، بهزيستي معنوي، احساس تنهايي هيجاني و اجتماعي به طور معناداري ميتوانند افسردگي جوانان را پيشبيني كنند. اين يافته- ها با نقش احساس تنهايي هيجاني در افسردگي براساس الگوي نظري پيشنهادي همسو است. نتيجه گيري: هر چهقدر فاصله اجتماعي و احساس تنهايي افراد بيشتر باشد، ميزان نشانههاي افسردگي در آنها بالاتر است. ارتباط زياد با خدا و هدف در زندگي با افسردگي پايين همراه است. نتايج اين پژوهش، ضرورت بازشناسي نقش فاصله اجتماعي، بهزيستي معنوي، احساس تنهايي هيجاني و اجتماعي را در پيشبيني افسردگي دانشجويان مورد تاكيد قرار ميدهد.

Aim: Aim of this study was to determine mediation effects of emotional loneliness on the links of spiritual well being, social distance, social loneliness and depression in Iranian university students. Method: This study utilized a descriptive correlational design. In this study 251 undergraduate students were selected by availability sampling. All participants were asked to complete the Social Distance Scale( Elmore, 1982), UCLA Loneliness Scale (Russell, 1996), Wadsworth (1986) Scale of Loneliness, Spiritual Well-Being Scale (Paloutzian, & Ellison, 1982) and Zung self rating depression. The theoretical model was tested within a structural equation-modeling framework to identify both direct and indirect effects. Results: Research findings indicated overall model fit, with both emotional loneliness and spiritual well-being as significant predictors of depression. Although direct effects of social distance and social loneliness were not significant, indirect effect on depression were partially mediated by emotional loneliness. In addition to direct effect of spiritual well being on depression, it was fully mediated by emotional loneliness. These findings were consistent with the role of loneliness in depression as theoretically proposed. Conclusion: More social distance, and particularly lonelier individuals are more likely to report higher levels of depressive symptoms. In addition, a high personal relationship with God and purpose in life are associated with low depression. Findings emphasize the need to recognize the role of spiritual well being, social distance, social loneliness and emotional loneliness in predicting depression. Keywords: depression, emotional loneliness, loneliness, social distance, social loneliness, spiritual well-being