مشاييان و نظريه مثُل

عالم عين از منظر افلاطون به دو دسته تقسيم مي شود:?. عالم مثُل، ?. عالم محسوسات. ارايه نظريه مثُل از سوي افلاطون مبتني بر همين مبنا بوده است. به طور قطع مي توان گفت افلاطون با ارايه اين نظريه درصدد بود كه به گمان خود بتواند پيدايي عالم محسوسات را با نظر به ناپايداري آن و قابل شناخت نبودن يقيني آن توجيه كند. نقادي هاي ارايه شده عليه نظريه مثُل عمدتاً از سوي فلاسفه مشاست. ارسطو شاگرد و هم عصر افلاطون در مواجهه با اين نظريه معتقد است:" قايل شدن به اين نظريه نتايج غير منطقي در پي خواهد داشت." ابن سينا نيز با ارايه ارزيابي منفي از اين نظريه، " آن را محصول دوره خامي انديشه يوناني دانسته است و براي آن پشتوانه اي برهاني قايل نيست". نگارنده درصدد است كه با توجه به جايگاه نظريه مثُل در انديشه افلاطون، ضمن تقرير و ترسيم ناكارآمدي آن نزد ارسطو و ابن سينا در تبيين نظام پيدايي عالم، با گريز به براهين مويد ديدگاه مثُل، نشان دهد كه نقدهاي ارسطو و به ويژه ابن سينا تا چه اندازه موجه اند.