«ديگران» خوانشي نقّادانه از رويكرد بيژن نجدي به انسان

بيژن نجدي(1376-1320)، داستان نويس و شاعر معاصر ايران است كه با مجموعه داستانهاي «يوزپلنگاني كه با من دويده اند»، «دوباره از همان خيابان ها» و «داستان هاي ناتمام» جاي خود را در ميان داستان كوتاه نويسان ايران بهخوبي باز كرده است. اين جستار بر پايه نظريه هاي نقد ادبي نوين درباره «ديگران» (Others) در داستان هاي بيژن نجدي نگاشته شده و آشكار است كه در اين زمينه از گفته ها و باورهاي ميخاييل باختين، زبان شناس نام آور روس، بهره فراوان برده شده است. توجه به «ديگران» مي تواند بازنگري افكار عمومي را در پي داشته باشد و نگاه ساير داستان نويسان را به «ديگران» نيز حساس تر و نغزتر سازد. اين گزارش به روش توصيفي بر پايه فيش برداري و فن واكاوي كتابخانه اي شكل يافته و تمامي داستان هاي بيژن نجدي مورد جست وجو قرار گرفته است و به اين نتيجه مي رسد كه در تمامي داستانهاي نجدي، تنهايي انسان‌ها به چشم مي‌خورد اين تنهايي بيشتر در كالبد طردشدگي و وازدگي اجتماعي است. شخصيّت‌هاي داستان نجدي از ميان درهم شكستگان اجتماعي انتخاب شده‌اند و انزواطلبي و ياس و نااميدي و در نهايت مرگ بهره سرخوردگان اجتماعي داستان‌هاي نجدي است.

Bijan Najdi(1942-1998) ,a contemporary Iranian short story writer , made himself known with the following collections of short stories: "The Panthers Running With Me", "Again of Those Streets" and "The Unfinished Stories" . This paper is based on the modern literary theories about "The Others" and it obviously borrows Michael Bakhtinʹs notions as well.Paying attention to "the others" can expand the public mentality and improves the sensitivity of the artists to this fraction of the society. The major questions dealt with in this paper include the recognition of "the others", the differentiation between the characters and "the others", the process through which the narrators define "the others" and the minorities to which Najdi has paid more attention . This research is done based on the close reading of all the stories written by Najdil.