رابطه دين‏داري و خودشناسي با شكل‏گيري هويت

رابطه دين‏داري و خودشناسي با شكل‏گيري هويت

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه دين‏داري و خودشناسي با شكل‏گيري هويت است. اين پژوهش به شيوه كتابخانه‏اي انجام شده است. بر اساس يافته‏هاي حاصل از اين پژوهش، هويت يك ساختار رواني ـ اجتماعي پيچيده است كه از ديرباز توجه جامعه‏شناسان و روان‏شناسان را به خود جلب كرده است. نوجوان در اين دوره، بايد به تعريف مناسبي از «خود» دست يابد كه منحصر به فرد و مجزاي از ديگران باشد و سازگاري شخصي و اجتماعي را براي او فراهم آورد. تعيين هويتي كه با توانايي‏ها، انتظارات و توقعات فرد ناسازگار باشد، سبب ايجاد بحران مي‏شود و فرد را با مشكلاتي در زندگي اجتماعي روبه‏رو مي‏سازد. دين نقش اساسي در تكوين هويت دارد. گرايش‏هاي مذهبي به عنوان يك پايگاه هويتي پرقدرت مي‏تواند مسير تكامل را به نوجوان نشان دهد.

The present research aims at investigating the relationship between religiosity, self-knowledge and identity formation. The research method is library-based study. According to the findings of the research, identity is a complex mental – social structure which has long been the special concern of sociologists and psychologists. In identity formation an adolescent must find a proper definition of "self" which is unique and distinct from that of the others and can provide him with personal and social compatibility. Defining an identity which does not correspond with oneʹs abilities, expectations and anticipations will create crisis and cause an individual to face some problems in social life. Religion has a basic role in identity formation. As a sound basis for identity formation, religious trends can show adolescents the way of perfection.