نمود پارناسيسم در معلّقه امروالقيس

نمود پارناسيسم در معلّقه امروالقيس

ممكن است اين سوال در ذهن خواننده مقاله مطرح شود كه انگيزه جستجو و بررسي ويژگيهاي پارناسيسم در شعر يك شاعر جاهلي عرب كه صدها سال پيش از ظهور اين مكتب مي‌زيسته است، چيست؟ آيا «امروالقيس» پيش تر از زمان خويش ره پيموده يا مسيله چيز ديگري است؟! حقيقت آن است كه پارناسيسم گرچه نامي جديد براي يك مكتب ادبي نوپا در قرن نوزدهم است، ولي بسياري از ويژگيها و اصول مطرح شده در آن در شعر شاعران عرب و به ويژه در شعر شاعران عصر جاهلي وجود داشته است و بسياري از شاخصه‌هاي مكتب پارناسيسم جزي سرشت بي پروا و گستاخ همانندان امروالقيس بوده است؛ شاعري كه به زعم نگارندگان اين جستار، ادب خويش را كمتر در خدمت زندگي حقيقي و راستين مردمش قرار داد و در سروده هايش به دردها، شادي ها، سعادت و تيره روزي آنان، چندان وقعي ننهاد. نويسندگان اين جستار- ضمن نكوهش ابعاد غير اخلاقي و وجوه پارناسي منفي مطرح در چكامه «الملك الضليل» امرييالقيس، و بركنار از تاييد تصاوير آرزوهاي سركش و شادي هاي گناه آلود او- برآنند تا حقيقت و ژرفاي شعري را واكاوي نمايند كه از آن، رايحه پيشگامي ادبيات مشرق‌زمين در طرح ايده هاي نخستين مكتب ادبي پارناسيسم به مشام مي رسد. هرچند اين پيشگامي در شعر سراينده اي به وقوع پيوسته كه در حقيقت وجودي او و اشعارش همچنان شك و ترديد برجا مانده است!

This question may be raised in the mind of reader of this article that what motivation causes treating the feature of parnassism , in the ode of pre-Islamic Arab poet living hundreds of years before the rise of this school. Did Imruʹ al-Qais’ belong to the time beyond his contemporary period or the problem is something else? In fact although parnassism is a new name for a special literary school in nineteenth century, but many of it’s features and principles are seen in Arabic poems and particularly in pre-Islamic poems and many of it’s features have been a part of the nature of such insolent poets like Imruʹ al-Qais’ a poet that like parnassians believes that neither the poem is demonstrative of sublime moral values nor the poet has to observes the social manners and consider the public satisfaction but the important thing in poem is it’s beauty, harmony and it’s being a poem. The authors of this article aim to look for the reality and depth of a poem that embodies an art for the sake of art view and speak about a poet that although some of the critics doubt in his being and his poems but as some of the critics believe he has been the pioneer of pre-Islamic poets