نقد و بررسي روش‌شناسي در فلسفه دكارت و آراي پوپر

نقد و بررسي روش‌شناسي در فلسفه دكارت و آراي پوپر

قطعا تفكرات فلسفي در دوران مدرنيته در رشد و توسعه فرهنگ و تمدن مغرب زمين نقشي اساسي به عهده داشته است. در اين ميان، آن گروه از فلاسفه كه علاوه بر ارايه آراي صرفاً نظري، در صدد پيشنهاد روشي كارآمد در مطالعه پديده‌هاي طبيعي و انساني بوده‌اند، تاثير بيش تري در نهادينه كردن و كاربردي كردن تفكرات فلسفي در رشد علمي، تكنولوژيكي و فرهنگي غرب داشته‌اند. در مجال اين مقاله بر آن شديم كه از ميان اين گروه، به نقد و بررسي دو نمونه روش‌شناسي بپردازيم كه يكي توسط فيلسوف برجسته فرانسوي، رنه دكارت در سرآغاز دوران مدرنيته به عنوان روشي عمومي و كارآمد در همه اقسام مطالعات علمي طرح شد و ديگري به وسيله فيلسوف شهير اتريشي، كارل پوپر، در دوران اوج مدرنيته در قالب روشي سودمند در مطالعات پديده‌هاي اجتماعي ارايه شده است. بديهي است كه هريك از اين دو روش برآمده از شرايط فكري و زمينه‌هاي تاريخي‌اي خاص و متكي بر قواعد ويژه‌اي است. از طرف ديگر، هر دو روش واجد نقاط قوت و ضعفي هستند و همين نكته امكان نقد آنها را فراهم مي‌سازد. در اين مقاله به اجمال به مسايل فوق پرداخته شده است و در انتها به وجوه مشترك و اختلافات اين دو روش نيز اشاره‌اي كوتاه گرديده است.