مجموعه مقررات رفتاري بين المللي در خصوص انتقال فناوري (مطالعه ي پيش نويس سال 1985 آنكتاد)

توسعه در حوزه ي فناوري (توسعه ي تكنولوژيك)، پيش شرط توسعه ي اقتصادي و رشد توليد صنعتي كشورهاست. كشورهاي درحال توسعه اغلب براي دست يابي به فناوري (تكنولوژي)هاي پيشرفته ي دنيا ناگزير از پيمودن فرايند انتقال فناوري هستند. تامين كنندگان اين فناوري، اغلب از كشورهاي توسعه يافته اند كه با تكيه بر موقعيت برتر اقتصادي خود به درج شروط محدودكننده در قراردادهاي انتقال فناوري مي‌پردازند. اين شروط در بسياري از موارد، موجب كاهش كارايي و مطلوبيت فناوري واردشده براي طرف هاي تحصيل كننده ي فناوري و يا وابستگي فني آن ها مي گردد. كشورهاي درحال توسعه براي تقويت موضع خود در برابر تامين كنندگان، علاوه بر تدوين قوانين ملي، نسبت به تنظيم مجموعه مقررات رفتاري بين المللي در خصوص انتقال فناوري با آنكتاد هم‌گام شدند. اهداف اصلي ايجاد اين سند عبارت بودند از: تقويت قدرت چانه زني كشورهاي درحال توسعه، ممنوعيت استفاده از شروط تجاري محدودكننده، تشويق جريان آزاد اطلاعات در حوزه ي فناوري، تقويت و توسعه ي توانايي هاي فني كشورهاي درحال توسعه و تامين منافع مشروع كشورهاي توسعه-يافته. بحث و مذاكره در خصوص ايجاد اين سند بين كشورهاي مختلف شركت كننده در مذاكرات حدود دو دهه ادامه داشت و هنوز هم منجر به توافق نهايي نگرديده است. در اين مقاله، اصول و قواعد عمده ي اين سند كه زيرساخت هاي انتقال فناوري را تشكيل مي‌دهند مورد مطالعه قرار گرفته است، با اين هدف كه دانش پژوهان و كليه ي دست اندركاران انتقال فناوري از آن بهره مند شوند.