تحليل عوامل فردي موثر بر يادگيري شغل‌محور در بين دانشجويان كشاورزي دانشگاه تهران

اين تحقيق در پي تحليل عوامل فردي موثر بر يادگيري شغل‌محور در بين دانشجويان كشاورزي دانشگاه تهران بر اساس عوامل فردي است كه به روش پيمايشي انجام شد. جامعه آماري اين پژوهش شامل دانشجويان كشاورزي سال آخر مقطع كارشناسي و دانشجويان مقطع تحصيلات تكميلي پرديس كشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه تهران است كه در مجموع شامل 1103 نفر بودند. از بين آنها به صورت تصادفي و با رعايت انتساب متناسب، 201 نفر (برحسب محاسبه فرمول كوكران) انتخاب شدند. ابزار تحقيق پرسشنامه‌اي با سه بخش است كه بخش اول ويژگي‌هاي روان‌شناختي، بخش دوم مقياس اندازه‌گيري متغير وابسته تحقيق (مقياس يورك و نايت، 2004) و بخش سوم عوامل فردي موثر در شكل‌گيري يادگيري شغل‌محور بود. براي تعيين روايي، با استفاده از نظرات اساتيد گروه ترويج و آموزش كشاورزي دانشگاه تهران از روايي محتوايي و براي تعيين پايايي ابزار، از روش آلفاي كرونباخ استفاده شده كه مقدار آن براي مقياس اصلي 89/0 بود. روش آماريِ غالب مورد استفاده تحليل مسير و نرم‌افزار مورد استفاده SPSSwin15 بوده است. يافته‌هاي تحقيق حاكي از آن است كه نقش عوامل فردي در شكل‌گيري يادگيري شغل‌محور بسيار مهم، و عوامل مورد بررسي در مجموع 79 درصد واريانس مرتبط با متغير وابسته را تبيين كردند. بر مبناي يافته‌هاي تحقيق علاقه به رشته تحصيلي، اعتقاد به توان اعضاي هييت علمي، اعتماد در روابط متقابل، توانايي آزمايش و خلق فرصت‌ها و توانمندي جست‌وجوي اطلاعات مهم‌ترين متغير‌هاي فردي در شكل‌گيري يادگيري شغل‌محور در بين دانشجويان كشاورزي بودند