شناسايي قابليت‌هاي كارآفريني (مطالعه موردي: دانشجويان دختر دانشگاه كشاورزي و منابع‌طبيعي رامين اهواز)

در سال‌هاي اخير، زنان گرايش بيش‌تري به تحصيلات دانشگاهي پيدا كرده‌اند و نرخ ورود زنان و دختران به دانشگاه‌ها، هر ساله رو به افزايش است. در حالي‌كه براساس آمارهاي رسمي، نرخ بي‌كاري نيز در ميان بانوان تحصيل‌كرده به‌صورت قابل توجهي در حال افزايش است. اين مشكل در بين فارغ‌التحصيلان كشاورزي نيز وجود دارد؛ از اين‌رو اين مطالعه با هدف شناسايي قابليت‌هاي كارآفريني دانشجويان دختر رشته كشاورزي اجرا شد. جامعه آماري تحقيق شامل تعداد 440 نفر دانشجوي دختر دانشگاه كشاورزي و منابع طبيعي رامين‌‌ اهواز در مقاطع كارشناسي و كارشناسي‌ارشد و نمونه آماري به تعداد 159 نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش‌نامه‌اي بود كه روايي و پايايي آن به تاييد رسيد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي مقايسه‌ي ميانگين‌ها مانند t و بررسي واريانس، آزمون هم‌بستگي و آزمون‌هاي ناپارامتري هم‌چون آزمون كاي‌اسكوير و كروسكال واليس انجام شد. يافته‌ها نشان داد كه بين دانشجويان در مقاطع مختلف تحصيلي و مهارت انگيزه‌ي ‌پيشرفت و نيز بين قابليت انگيزه‌ي پيشرفت دانشجويان در سال‌هاي مختلف تحصيلي و هم‌چنين بين شغل والدين دانشجويان و قابليت‌هاي كارآفريني آن‌ها تفاوت معني‌داري وجود دارد؛ اما بين دانشجويان دختر در رشته‌هاي مختلف تحصيلي از نظر قابليت‌هاي كارآفريني تفاوت معني‌داري وجود ندارد و نيز بين ميزان تحصيلات والدين و قابليت‌هاي كارآفريني دانشجويان رابطه‌ي معني‌داري وجود ندارد.