ارزيابي مقاومت ژنوتيپ هاي برتر چغندرقند به عوامل پوسيدگي مهم ريشه در شرايط گلخانه

ارزيابي مقاومت ژنوتيپ هاي برتر چغندرقند به عوامل پوسيدگي مهم ريشه در شرايط گلخانه

چهار ژنوتيپ اصلاح شده چغندرقند در برابر عوامل مهم پوسيدگي ريشه شامل Pythium aphanidermatum، Phytophthora drechsleri، ) AG 2-2) Rhizoctonia solani و (R. solani (AG 4 در شرايط گلخانه مورد ارزيابي قرار گرفتند. گياهان 10 تا 12 هفته?اي با زادمايه هريك از عوامل بيماري?زا مايه?زني شدند. زاد مايه در مورد عوامل بيماري?زاي پيتيوم و فيتوفترا كشت سه تا پنج روزه آن?ها روي محيط كشت CMA و در مورد قارچ رايزوكتونيا نه دانه ذرت آلوده به قارچ بود. ارزيابي مقاومت در قالب آزمايش?هاي مجزا براي هر بيمارگر و به?صورت طرح كرت?هاي كاملاً تصادفي و با سه تكرار انجام شد. يك ماه بعد از مايه?زني ميزان پوسيدگي ريشه?ها با مقياس?هاي موجود محاسبه گرديد. نتايج نشان داد كه ژنوتيپ?هاي 16.P-19SB، 44.P-19SB و 78.P-19SB سطحي از مقاومت را نسبت به پوسيدگي پيتيومي دارا هستند. هم?چنين ژنوتيپ 78.P-19SB نسبت به P. drechsleri پايين?ترين آلودگي را بعد از شاهد مقاوم نشان داد. در ارزيابي ژنوتيپ?هاي چغندرقند نسبت به R. solani با گروه آناستوموزي 4، ژنوتيپ 16.P-19SB از ميزان آلودگي نزديك به رقم مقاوم Dorotea برخوردار بود. در ارزيابي مقاومت ژنوتيپ?هاي چغندرقند مورد مطالعه نسبت به ) AG 2-2) R. solani سه ژنوتيپ اصلاحي 16.P-19SB، 44.P-19SB و 78.P-19SB با شاهد مقاوم Dorotea اختلاف معني?داري نداشتند. به نظر مي?رسد كه ژنوتيپ?هاي 16.P-19SB، 78.P-19SB و 44.P-19SB ژرم پلاسم?هاي مناسبي براي دورگ?گيري و تهيه ارقام متحمل چغندرقند به عوامل بيماري?زاي پوسيدگي ريشه باشند. اين گزارش اولين مورد از وجود منبع مقاومت در گونه Beta vulgaris نسبت به بيمارگرهاي ريشه ناشي از P. aphanidermatum و P. drechsleri در ايران محسوب مي?شود.

Four sugar beet genotypes with different reactions to root rot pathogens were evaluated for resistance to important root rot agents including Pythium aphanidermatum, Phytophthora drechsleri, Rhizoctonia solani AG-2-2 and R. solani AG-4. Inoculums for Pythium and Phytophthora were 3-5 day actively growing colony of the pathogens on CMA medium, while for Rhizoctonia isolates were nine infected corn kernels. Evaluation of resistance to the pathogens was carried out in separate experiments as completely randomized design with three replications. Diseases severity index was measured a month after inoculation based on the available scales. The results showed that genotypes SB19-P.16, SB19-P.44 and SB19-P.78 were rather tolerant to Pythium rot. The genotype SB19-P.78 showed the lowest infection symptoms to Phytophthora rot after the resistant cultivar (Dorotea). Evaluation of sugar beet genotypes for Rhizoctonia root rot resistance showed that the genotype SB19-P.16 had a lower infection rate to AG-4 which was very close to Dorotea. Genotypes SB19-P.78, SB19-P.16 and SB19-P.44 were not significanly different from Dorotea with regard to resistance to R. solani AG-2-2. It seems that SB19-P.16, SB19-P.78 and SB19-P.44 genotypes could be included in the breeding programs to increase the resistance of sugar beet varieties. It is recommended to further evaluate these genotypes in additional experiments. In this paper, we are reporting resistant genetic germplasm of sugar beet to P. aphanidermatum and P. drechsleri for the first time in Iran.