كنش‌وري خانوادگي، هويت شخصي و رفتار مشكل‌آفرين در نوجواني

كنش‌وري خانوادگي، هويت شخصي و رفتار مشكل‌آفرين در نوجواني

هـدف اين پژوهش شنـاخت نقش هويت در رابـطه بين كنش‎وري خانـوادگي و رفتار مشكل‎آفرين در نمونه‌اي متشكل از 300 دانش‎آموز پايه دوم راهنمايـي (150 دختـر و 150 پسر) بود. كنش‎وري خانوادگي برحسب نشانگرهـاي ارتباط والد ـ نوجوان، دلمشغولي والدين و والدگري مثبت و رفتار مشكل‎آفرين با نشانگرهاي رفتار پرخاشگرانه، رفتار نقض قـانون و مشكلات توجه، عملياتي شدند. الگوهاي معادله ساختاري نشان دادند كه 22 درصد از كل رابطه (مستقيم و غيرمستقيم) بين كنش‎وري خانوادگي و رفتار مشكل‎آفرين از خلال دو متغير هويت عمل مي‎كند و سردرگمي هويت به طور نسبي رابطه بين كنش‎وري خانوادگي و رفتار مشكل‎آفرين را واسطه‎گري مي‎كند. يافته‎هاي اين پژوهش مطرح ساختند كه هم كنش‎وري خانوادگي و هم هويت نقش مهمي در هدايت نوجوانان به سمت رفتار مشكل‎آفرين يا دورشدن آنها از چنين رفتارهايي دارند. در مورد مضامين مداخله‎اي نيز بحث شد.

The purpose of this research was to examine the role of identity in the relationship between family functioning and prob- lem behavior in a sample of 300 (150 females, 150 males) second year middle school students. Family functioning was operationalized in terms of parent-adolescent communication, parental involvement and positive parenting. Problem behavior was operationalized in terms of aggressive behavior, rule breaking behavior, and attention problems. Structural equation mo- dels indicated that 22% of the total (direct and indirect) relationships between family functioning and problem behavior ope- rated through identity variables, and identity confusion partially mediated the relationship between family functioning and early adolescent problem behavior. The present findings suggested that both family functioning and identity may play important ro- les in directing young adolescents toward or away from problem behavior. Implications for intervention were discussed