بررسي مقدماتي پيشرفت تحولي ترسيم ساعت در كودكان

بررسي مقدماتي پيشرفت تحولي ترسيم ساعت در كودكان

هدف اين پژوهش شناخت تحولي ترسيم ساعت و مفهوم‌سازي زمان در دانش‌آموزان دبستاني و راهنمايي شهر تهران بود. 161 دانش آموز (106 پسر و 55 دختـر؛ ميانگين سني = 9 و انحراف استاندارد=5/1) فاقد اختلالهاي رفتاري، هيجاني، ذهني و فراگير تحولي، آزمون ترسيم ساعت (كوهن و ديگران، 2000) را تكميل كردند. مفهوم‌سازي زمان و ترسيم ساعت به طور جداگانه و با استفاده از نظام نمره گذاري كوهن و ديگران (2000) مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج نشانگر پيشرفت تدريجي ترسيم ساعت و مفهوم زمان از 8 سالگي به بعد بود. همچنين، نتايج آشكار ساخت كه خطاهاي كيفي نظير وارونه‌‌ـ سازي شماره‌ها، فاصله گذاري نامناسب شماره ها و پاك‌كردنها در 7 و 8 سالگي متداول است، اما با افزايش سن به‎تدريج كاهش مي يابند. براساس الگوي يافتهها، پيشرفت خطي مشاهده شده در استفاده از ربع دايره، مطرح‌كننده اين است كه بي توجهي در كودكان ماهيتي تحولي دارد. به طور كلي، تحول ترسيم ساعت تا اندازه زيادي با نمويافتگي قطعه پيشاني توازي دارد.

The purpose of this research was to study developmental progression of clock face drawing and conceptualization of time among the primary and middle school students of Tehran. One hundred and sixty students (106 males, 55 females; M=9, SD=1.5) without behavioral, emotional, mental, and pervasive developmental disorders, completed clock face drawing test (Cohen, et al ,2000). Conceptualization of time and construction of the clock face were assessed separately using Cohen and his colleague (2000) scoring system. The results indicated a gradual progression of the clock drawing and the concept of time from the age of eight onward. Results also demonstrated that the qualitative errors such as number reversals, spacing errors and erasing were common in ages seven and eight, but decreased gradually as the age increased. Given the pattern of the findings, linear progression in using the quarter of circle suggest that the neglect in children has developmental nature. In general, de- velopment of clock face drawing to a large extent parallels the frontal lobe maturation.