نگاهي به مسووليت اخلاقي و مدني پرستار در حقوق ايران

امروزه، با رشد پديده‌ي حرفه‌اي‌گري در پرستاري مفهوم پاسخگويي و مسووليت مدني در پرستاري جايگاه ويژه‌اي پيدا كرده است، چرا كه مفهوم مسووليت يك خصيصه‌ي ذاتي در حرفه است. پاسخگويي معمولاً مسووليت مدني را ايجاد مي‌كند كه مطابق با آن فرد از لحاظ قانوني در قبال صدمه‌اي كه به ديگري وارد كرده است مسوول مي‌باشد. پرستاران به‌دليل استقلال در عملكردشان، مسووليت قانوني دارند و بنابراين بيش از گذشته در معرض شكايت و دادخواهي مبني بر بي‌مبالاتي قرار دارند. در اين راستا اين مقاله با هدف آشنا‌سازي پرستاران با مفهوم مسووليت مدني و كمك به آن‌ها جهت پيشگيري از خسارت ناشي از مسووليت مدني و هم‌چنين تضمين ايمني و حقوق بيماران تدوين شده است. اين يك مقاله‌ي تحليلي است كه با استفاده از مطالعات كتب و مقالات به بررسي مفهوم مسووليت مدني پرستار مي‌پردازد. در ذيل ابتدا مفهوم مسوليت مدني به‌طور كلي و سپس مسووليت مدني پرستار، موارد شايع طرح شكايت عليه پرستاران و مراحل دادخواهي و دفاع شرح داده مي‌شود. امروزه، پرستاري مي‌تواند از بينش جديد در مورد مسووليت مدني و خطاهاي پرستاري براي بهبود روش‌هاي آموزشي در مراقبت بهتر از بيمار و كاهش موارد خطا استفاده كند و در نهايت اين امر مي‌تواند منجر به بهبود كيفي مراقبت از بيمار و كاهش مسووليت مدني پرستار و پيشگيري از اتلاف هزينه‌ي عمومي گردد.