به‌كار گيري روش‌هاي كمك باروري در زوج‌هاي مبتلا به HIV از نظر اخلاقي و پزشكي

درمان‌هاي ضد ويروسي جديد به‌طور چشم‌گيري سبب بهبود پيش آگهي بيماران آلوده به ويروس نقص ايمني انسان و به‌دنبال آن افزايش قابل توجه اميد و كيفيت زندگي در آن‌ها شده است. استفاده از روش‌هاي كمك باروري، امكان داشتن فرزند سالم را براي بسياري از زوج‌هاي HIV مثبت فراهم كرده است. با اين حال، بيش‌تر مراكز درمان ناباروري اين زوجين را نمي‌پذيرند كه اين مساله انزواي ايشان از زندگي اجتماعي را در پي دارد. مطالعه از نوع اسنادي و كتابخانه‌اي است. نتايج از سه ديدگاه زوج مبتلا، فرزند آينده و كادر درمان بررسي شده است. مسايل اجتماعي و حقوقي با مشورت و همكاري متخصصان و حقوقدانان ارزيابي و هم‌چنين مقالات، دستورالعمل‌ها و مطالب موجود در اين زمينه مورد ارزيابي قرارگرفت. باروري حق طبيعي هر فرد است. اگر با روش‌هاي باروري آزمايشگاهي، در صورت عدم سرايت HIV به غير و به‌خصوص فرزند، امكان بچه‌دار شدن وجود دارد، نبايد مراكز از انجام اين كار خودداري كنند. لذا، عدم پذيرش اين زوج‌ها توسط مراكز درماني ناباروري برخلاف اخلاق پزشكي بوده و در راستاي قوانين جاري مملكت نيست. پذيرش بيماراني هم‌چون مبتلايان به هپاتيت C، سرطان‌هاي پيشرفته، بيماري‌هاي رواني و . . . بيش‌تر مويد تبعيض و غير اخلاقي بودن عدم پذيرش اين افراد است. نام HIV در ايران همراه با انگ نابهنجاري بوده و به‌نظر مي‌رسد كه فرزند خانواده‌ي مبتلا از نظر اجتماعي در حالت ايده‌ال نيست. تلاش‌هاي اجتماعي در جهت برداشتن اين انگ به همراه حمايت از همه‌ي بيماران مزمن توسط جامعه قدمي است كه بايد برداشته شود. مدرك مستدلي براي عدم پذيرش زوج‌هاي مبتلا به HIV وجود ندارد و به‌نظر مي‌رسد عدم پذيرش افرادي كه با روش‌هاي جديد امكان داشتن فرزند سالم دارند، غير اخلاقي و ناقض حقوق طبيعي افراد است.