چالش‌هاي دندان‌پزشكان در درمان بيماران مبتلا به ايدز

اپيدمي‌هاي هراس‌انگيز و كشنده‌ي ناشي از بيماري‌هاي سرايت‌كننده از طريق خون، در نسل‌‌هاي گذشته و حتي در طول تاريخ دندان‌پزشكي هرگز جزي نگران كننده‌اي از كار نبوده است زيرا اين حرفه همواره در حفظ بهبود سلامت دهان بيماران بسيار موفق عمل كرده است. به همين دليل سوالاتي از اين دست كه آيا درمان‌هاي دندان‌پزشكي قادر به ايجاد و گسترش HIV و ايدز مي‌باشند به دقت مورد بحث قرار نگرفته است و هيچ منبعي با پاسخ سنجيده و جامع به اين سوالات براي رجوع دندان‌پزشكان وجود ندارد. در حقيقت، چندين نسل از دندان‌پزشكان يا به‌طور عمومي ارايه‌دهندگان خدمات بهداشتي، بدون در نظر گرفتن اين احتمال كه درمان‌هاي دندان‌پزشكي ممكن است جان بيمارانشان را در معرض خطر يك عفونت كشنده قرار دهد يا حتي احتمال فراگير شدن يك ويروس كشنده را پيش‌بيني كنند، كارشان را انجام داده‌اند. پس تعجب‌آور نيست كه هنجارهاي رفتاري كه دندان‌پزشكان امروزي در سال‌هاي شكل‌گيري خود آموخته‌اند، قادر نباشند تا به سوالاتي كه امروزه دندان‌پزشكان به‌علت HIV و ايدز با آن رو به رو مي‌شوند پاسخ واضحي بدهند. در مقاله‌ي حاضر اين مساله از دو جنبه‌ي وظايف اخلاقي و حرفه‌اي در مقابل بيماران HIV مثبت مورد بررسي قرار مي‌گيرد.