تحليل زمان روايي از ديدگاه روايت شناسي بر اساس نظريه زمان ژنت در داستان « بي وتن»اثر رضا اميرخاني

ويژگي خاص روايت كلامي در آن است كه زمان به عنوان عنصر اساسي و شاخص بازنمايي (زبان) و شي باز نموده(حوادث داستان)به شمار مي آيد و اهميت بارز آن در متن روايي،در مبحث روابط گاهشمارانه ميان داستان و متن تشخص مي يابد. در ميان روايت شناسان ژرار ژنت جامعترين مباحث را در باب مولفه زمان ذيل ناهمخواني ميان زمان داستان و زمان متن مطرح كرده است و معتقد به سه نوع رابطه زماني ميان زمان داستان و زمان متن است: 1- نظم و ترتيب2 - تداوم 3-بسامد.در اين جستار مولفه زمان از منظر روايت شناسي به عنوان شاخه‌اي از نقد ادبي،در داستان بي وتن رضا اميرخاني تحليل و بررسي ميشود.

The particular characteristic of verbal narrative is in that time is counted as the major element and representation parameter (language) and the represented object (story events) and its distinct important in narrative text is characterized in chronicle relationships among story and text. Among narrative experts, Gerard Genet has purposed the most comprehensive discussions about time component following of anachronism between time of story and time of text, believing in three time relations among time of story and text: 1) Order and preference, 2) Duration, and 3) Frequency. In this article, time component is analyzed and examined as a branch of literary criticism in story of Bi- Vatan (Vagabound) written by Reza Amirkhani from narratological viewpoint.