اطناب، شيوه موثّرِ بيان در شعرِ فروغ فرّخزاد

مسيله اساسي در اين تحقيق، اطناب در شعر فروغ فرخزاد است. عواملي از قبيل تصوير، توصيف، روايت، تخيّل، احساساتِ عميق بشرِ امروزي و ... زمينه سازِ اطناب در شعر نو ازجمله شعر فروغ فرخزاد شده است. نويسنده تلاش ميكند در سه بخش، خودنماييِ اطناب را در شعر فروغ نشان دهد. در بخش اول، تكرار و اغراضِ آن را با ذكر مشخّصاتي چون: تبيينِ التذاذ، انبساط خاطر، تحسّر، عصيان و ... بيان ميكند. در بخش دوم، علاوه بر تكرار، انواع اطناب را كه عبارتند از: ذكر خاص پس از عام، ايضاح پس از ابهام، تتميم، تذييل، تكميل، تفسير و ...، با ذكر نمونه هايي بررسي مينمايد. در بخش نهاييِ اطناب نيز به ذكر معاني مختلف آن، نظير تشبيه، نفاق، تعظيم، تجاهل، عجز، زمان و مكان و ... بهمراه نمونه هايي ميپردازد.

In this study, periphrasis is the main subject in Forough Farokhzad’s poems. Some factors like picture, description, narration, imagination and contemplative emotions of modern human etc have prepared the ground for periphrasis in Free Verse including Forough Farokhzad’s poems. The author tries to indicate representation of periphrasis in Forough’s verses in three chapters. In first chapter, he expresses its iteration and aims by implying some characteristics like interpretation of joy, mind pleasure, regret, disobedience etc. At the second chapter, rather than iteration (redundancy) he examined kinds of periphrasis by giving some examples like implication of proper after generic form, explanation after ambiguity, supplement, appending, completion and interpretation. In the final chapter, periphrasis implies its direct meanings such as simile, discord, tailing, feigned ignorance, time and place etc along some examples.