شكل گيري و تكامل ساخت «تركيبات خاص» در سبك هندي

از ويژگيهاي بارز سبك هندي در سطح زبان وجود عوامل زباني ابهام زا در شعر اين دوره است. «تركيبات خاص» كه از اساسيترين عوامل ابهام زا در حوزه زبان شعر سبك هندي است، كلماتي هستند كه در محور همنشيني زبان در كنار يكديگر قرار گرفته و باعث تعقيد زبان و آشنايي زدايي ميشوند. كساني كه در اشعار بيدل به تحقيق و تتبع پرداخته اند، اغلب آنها وجود «تركيبات خاص» را نتيجه ابتكار و دورانديشي بيدل دهلوي دانسته و به تبع او اواخر سبك هندي را دوره ظهور و تكامل اينگونه عناصر ميدانند. در اين مقاله اشعار طالب آملي و بيدل دهلوي دو شاعر برجسته و بزرگ اوايل و اواخر شكل-گيري سبك هندي در سطح زبان بررسي شده و با تكيه بر اشعار اين دو شاعر ابعاد گسترده ساختاري «تركيبات خاص» در اوايل و اواخر دوره سبك هندي و سير شكل-گيري و تكامل اينگونه تركيبات مورد تحليل قرار گرفته است.

One of the distinct characteristics of Indian Style of literature at language level is the existing ambiguous lexical factors in poetry in this era. Special compositions, which comprise some of the most essential ambiguous factors in lingual field of Indian poetry style, are those words accompanied to each other along language juxtaposition axe, causing language complication and complexity. Those who have explored into Bidel’s poems, most of them have deemed the existing special compositions as results of initiative and foresightedness of Bidel Dehlavi (poet) and thus considered the late period of Indian style as time of emergence and development of such elements. In this article, some verses from Taleb Amoli and Bidel Dehlavi, as two great salient poets of early and late periods of formation of Indian style, have been examined at language level and by reliance on verses of these two poets, wide structural dimensions of special compositions have been analyzed at early and late periods of Indian style and trend of formation and development of such compositions.