سبك‌شناسي نوشته‌هاي باباافضل كاشاني از ديدگاه زباني

باباافضل از حكيمان، نويسندگان و شاعران بزرگ نيمه دوم سده ششم و آغاز سده هفتم است. روزگاري كه از يكسو بيشتر دانشمندان نوشته‌هاي خويش را به عربي مينوشتند و از ديگرسو نثر فارسي به تكلف و تصنع بسيار دچار شده بود. در چنين روزگاري باباافضل تقريبا همه آثار خويش را به زبان فارسي شيوا و رسايي نوشت كه نه سره گرا بود و نه عربيگرا و نه مصنوع و متكلف، و از اين راه به زبان فارسي خدمت بزرگي كرد. كثرت لغات فارسي، تركيب‌سازيهاي زيبا و شيوا، معادلسازي براي اصلاحات علمي و فلسفي، تركيبهاي عطفي و توضيحي، جمله‌بنديهاي كوتاه، آوردن بخشهاي فرعي جمله مانند مفعول، متمم، قيد و ... بيشتر پس از فعل، واژه ها و تركيبات كم‌كاربرد، لغات فريبنده وكاربرد كلمات و تركيبات در معانيي جز معاني امروزي، برخي از ويژگيهاي سبكي زبان او هستند كه در اين مقاله با آوردن نمونه‌هايي بررسي شده‌اند.

Baba Afzal is one of the great wise men, writer and poets in the second half of thirteenth century and the early fourteenth century. It was the time when in the one hand most of scientists were writing their articles in Arabic and on the other hand Persian Prose had been influenced by complication and complex style. In such time, Baba Afzal wrote almost all of his books in fluent Persian which they were not purified or Arabic and or superficial and complex so he gave a great service to Persian language by this measure. Plurality of Persian words, making aesthetic and fluent compositions, giving equivalences for scientific and philosophical terms, recursive and explanatory cases, short sentences, transfer of sentence minor parts, direct object, indirect object, adverb etc further after verb, less frequently used terms and forms, delusive words and application of words and compositions in meanings rather than today meanings are some of his language stylistic features, which have been reviewed by giving some examples in this article.