تاثير باباطاهر همداني بر سبك عراقي

تاثير باباطاهر همداني بر سبك عراقي

باباطاهر همداني، شاعر نام‌آشناي ادب فارسي در قرن پنجم است كه به دليل متصل نشدن به جريان شعر درباري روزگار خود، و عريان مانند از همه تعلقات دنيوي، آن گونه كه بايست در نظام پژوهش‌هاي ادبي ما به او توجه نشده است، هرچند كه عامه مردم، شعرهاي بسياري را از او به ياد و خاطر خويش دارند. در مقاله حاضر، ميزان تاثيرگذاري اين شاعر را در شعر شاعران پس از خود- به ويژه در دوره سبك عراقي- از سه زاويه تركيب سازي، شباهت‌هاي لفظي و همانندي‌هاي معنايي نشان داده‌ايم. اگر حتي اين همانندي‌ها از روي «توارد» هم باشد، باز نشان مي‌دهد كه فكر و بيان باباطاهر از گونه‌اي است كه در شعر دوره بعد، مورد توجه و به كارگيري شاعران ديگر هست.

Baba Taher Hamadani is one of the most well-known Persian poets of the fifth century. Researchers have not paid attention to him and his poetry as much as he really deserves. This is due to the fact that his poetry does not share anything with the courtly poetry of his age, and thus, was bereft of all materialistic possessions. Despite this, one should not forget that general public recite and remember a lot of his poems. The aim of this paper is to study three aspects of this poet’s influence on the succeeding poets, particularly those belonging to the Iraqi style era: incorporation, verbal, and semantic similarities. Even if we accept that these similarities are “connotative,” they indicate that Baba Taher’s thoughts and ideas have affected, and been employed by, other succeeding poets