علم ديني از منظر حكمت اسلامي

علم ديني از منظر حكمت اسلامي

معرفتشناسيهاي مختلف، تعاريف متفاوتي از علم را به دنبال ميآورد و هر تعريف از علم، پيامدها و لوازم فرهنگي، تاريخي، اجتماعي خاصي را به همراه دارد و به همين دليل فرهنگ و تمدن اسلام، با معنايي خاص از علم سازگاري دارد كه از آن با عنوان علم ديني و اسلامي ميتوان ياد كرد. براي علم ديني و يا اسلامي معاني مختلفي شده است در برخي از معاني علم ديني، به معناي علم نقلي و در مقابل علم عقلي به كار ميرود و در برخي ازمعاني ديگر، علم ديني، محصول مشترك عقل و نقل شمرده ميشود. اين مقاله ضمن اشاره به معاني مختلف علم ديني، علم ديني را از منظر حكمت اسلامي اعم از حكمت مشاء، اشراق و متعاليه بررسي و برخي از خصوصيات روششناختي آن را تشريح ميكند.

Different epistemologies imply different definitions of science and hence each definition of science has its cultural, historical and social implications and requirements. Therefore, Islamic culture and civilization is compatible with a specific meaning of science which may be called Islamic or religious science. Islamic or religious science has been interpreted differently. In some of the definitions, religious science refers to a narrative science vis-à-vis rational science, while in other definitions religious science is the common product of reason and narration. While discussing different meanings of religious science, attempts have been made in the present paper to discuss religious science from the viewpoint of Islamic philosophy including the Aristotelian, intuitive and transcendental philosophies and also to explain some of its methodological features.