سنگ شاخ گوزني حجيم كلدوك

سنگ شاخ گوزني حجيم كلدوك

سنگ هاي كلدوك ممكن است كوچك يا بزرگ و منفرد يا متعدد باشند و در 12-6 درصد بيماران دچار سنگ هاي كيسه صفرا يافت مي شوند و شيوع آن با افزايش سن بيشتر مي شود. حدود 25-20 درصد بيماران بالاي 60 سال داراي سنگ كيسه صفراي علامت دار، سنگ كلدوك هم دارند و اكثر سنگ هاي كلدوك در كشورهاي غربي در داخل كيسه صفرا شكل گرفته و از طريق مجراي سيستيك به كلدوك مي آيند. اين سنگ ها را سنگ ثانويه كلدوك مي گويند. سنگ هاي اوليه كلدوك در خود كلدوك شكل مي گيرند. در اين مقاله يك مورد نادر، خانم 75 ساله اي بدون سنگ كيسه صفرا و با يك سنگ كلدوك با ابعاد غيرمعمول 150 ميليمتر طول و 40 ميليمتر قطر كه از ديستال كلدوك تا پروگزيمال مجاري صفراوي چپ و راست داخل كبدي امتداد داشت معرفي مي شود. به سبب شباهت شكلي آن با سنگ شاخ گوزني كليه، سنگ شاخ گوزني صفراوي ناميده شده است. بيمار از سالها قبل از دردهاي كوليكي مكرر بالا و راست شكم شاكي بود. بيمار هيچگاه دچار عوارض كلانژيت يا پانكراتيت نشده بود. با استفاده از سونوگرافي، CT اسكن و M.R.C بيماري وي مشخص و تحت عمل جراحي كلدوكتومي و تخليه سنگ و كله دوكوژژونوستوميReux-en-y قرار گرفته است. م ع پ 1390؛‌10(4): 461-455

Small or large, single or multiple common bile duct (CBD)stone occur in 6-12% of patients suffering from gallstone. Incidence of CBD stone increases with age. 20-25% of patients who suffer of gallstone associated with CBD stone are above 60 years old. In westerns, CBD stones originate from gallbladder that pass from cystic duct to CBD, these named secondary stones. Primary stones construct in intra or extra hepatic biliary ducts. We present such a rare case, 75 years old lady with an unusual casting large CBD stone with 40mm diameter and 150mm long which extends toward hepatic branches proximally. We named it biliary staghorn due to shape similarity to renal staghorns. Patient had colici abdominal pain in right upper quaderant since several years ago. She have any complications as collangitis or pancreatitis. Diagnosis made by ultrasound and patient operated on for retrieval of stone by choledocotomy. Choledojejunostomy Reux-en-Y for biliary drainage. Sci Med J 2011; 10(4):455-461