بررسي ميزان شيوع اختلال شنوايي و علل مرتبط با آن در استان اردبيل

Prevalence and causes of hearing handicap in Ardabil province, Western Iran

زمينه و هدف: اختلال شنوايي شايع‏ترين نقص حسي‏ـ‏عصبي در انسان است كه در صورت نبود مطالعات اپيدميولوژيك و در پي آن عدم طراحي و اجراي برنامه‏هاي پيشگيرانه، بخشي از نيروي مولد جامعه را دچار معلوليت خواهد ساخت. از اين‏رو پژوهش حاضر با هدف تعيين ميزان شيوع اختلال شنوايي در كل جمعيت استان اردبيل و بررسي نقش علل مختلف مادرزادي، اقتصادي‏ـ‏اجتماعي، تصادفات و خصوصيات فردي در ميزان شيوع اين اختلال انجام شد. روش بررسي: در اين پژوهش توصيفي‏ـ‏پيمايشي 10718 نفر به‏روش تصادفي خوشه‏اي از كل جمعيت استان انتخاب و اطلاعات مورد نياز از طريق پرسش‏نامه غربالگري، دستگاه اديومتر باليني، پرسش‏نامه افراد مبتلا به اختلال شنوايي و پرسش‏نامه افراد عادي، جمع‏آوري شد. داده‏ها با شاخص‏هاي آماري فراواني، درصد، در هزار محاسبه و با آزمون كاي دو تحليل شد. يافته‏ها: نتايج نشان داد كه 1/7 در هزار نفر دچار نقص شنوايي و 3/4 در هزار نفر نيز دچار كم‏شنوايي هستند. اختلال شنوايي در روستاييان و سالخوردگان استان اردبيل بيشتر است(046/0p=) ولي بين دو جنس تفاوت معني‏داري از لحاظ ميزان اختلال شنوايي وجود نداشت(05/0p > ). همچنين اختلاف معني‏داري بين اختلال شنوايي فرزند و خويشاوندي والدين(031/0p=)، مصرف دارو دوران بارداري(028/0p=)، بارداري در سن بالا(007/0p=)، اختلال شنوايي والدين و بيماري شديد در دوران بارداري(001/0p=)، درآمد خانواده(004/0p=)، محل سكونت(001/0p=)، وجود داشت. نتيجه‏گيري: محروميت‏هاي بهداشتي، اقتصادي، فرهنگي و آموزشي از مهم‏ترين علل شيوع اختلال شنوايي در استان اردبيل است. بنابراين توجه همه‏جانبه به رفع محروميت‏هاي مذكور، بيش از پيش ضرورت دارد.

Abstract Background and Aim: Hearing impairment is the most prevalent sensorineural defect in human. Epidemiological studies and the following preventive programs are the first steps to save many individuals from being handicapped and non-productive. Hereby, we aimed to study the prevalence of hearing impairment in Ardabil province and to assess the prevalent causes of hearing impairment in Ardabil. Methods: In this study, 10718 cases were selected by random cluster sampling from rural and urban population in Ardabil province. Data was gathered using screening questionnaire, normal- and impaired-hearing individual questionnaire, and clinical audiometry. Statistical indices were calculated and data was analyzed using chi-square test. Results: 7.1 per thousand individuals suffer hearing impairment and 4.3 per thousand are deaf. Hearing impairment was significantly more among villagers and aged individuals (p=0.46). However, there was no significant deference between two genders (p>0.05). Our results also showed significant deference in consanguineous marriage (p=0.031), accidents in pregnancy (p=0.007), older age of mother (p=0.007), parents hearing loss, severe illness during childhood (p=0.001), low family income (p=0.004), rural housing and educational level of parents (p=0.001) with hearing impairment. Conclusion: Health status, economical, cultural and educational level of society are the most important factors associated with hearing impairment in Ardabil province. Consequently, extensive preventive programs are required to limit such factors.