ارتباط بين ذرات معلق موجود در هواي شهر تهران و سقط خود به خودي سه ماهه اول بارداري

ارتباط بين ذرات معلق موجود در هواي شهر تهران و سقط خود به خودي سه ماهه اول بارداري

چكيده زمينه و هدف: يكي از عوامل تهديد كننده سلامت انسان ها در قرن اخير آلودگي هوا مي باشد. مهم‌ترين آلاينده هوا در شهرهاي بزرگ ذرات معلق است. هدف اين مطالعه بررسي ارتباط بين ذرات معلق محيط و سقط جنين خود به خودي سه ماهه اول بارداري بود. روش بررسي: اين پژوهش موردـ شاهدي در سال 1389 بر روي 148 سقط جنين(گروه مورد) و 148 خانم باردار سالم(گروه شاهد) انجام شد. از مناطق 22 گانه تهران، 10 بيمارستان به طور تصادفي انتخاب شدند. افراد مورد مطالعه به روش نمونه گيري در دسترس از بيمارستان‌هاي منتخب جمع آوري شدند. غلظت ذرات معلق به وسيله ايستگاه هاي شركت كنترل كيفيت هوا و سازمان محيط زيست تهران سنجش مي شد. داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري تي، مجذور كاي و رگرسيون تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: متغيرهاي سن، سن همسر، سن اولين زايمان، ميزان تحصيلات، متوسط درآمد خانوار، نوع و فاصله با زايمان قبلي، سابقه سقط قبلي، پاريتي، شاخص توده بدن، مدت زمان اقامت در تهران، مدت زمان كاري و مدت زماني كه در طي روز بيرون از منزل سپري مي‌شد، در دو گروه همسان بودند(05/0p > ). ميانگين غلظت ذرات معلق محيط در گروه مورد(22/39±4/94 ميكروگرم بر متر مكعب) به طور معني داري بالاتر از گروه شاهد(55/22±54/83 ميكروگرم بر متر مكعب) بود(001/0 > p). مشخص شد ميان سن حاملگي و غلظت ذرات معلق محيط ارتباط آماري معكوسي وجود دارد(05/0p > ). نتيجه گيري: يافته هاي اين پژوهش نشان داد كه ميان غلظت ذرات معلق محيط و وقوع سقط خود به خودي جنين ارتباط وجود دارد.