بررسي تاثير برنامه آموزشي مدون بر آگاهي، نگرش، عملكرد و ميزان ابتلا به شپش سر در دانش آموزان دختر ابتدايي شهر چابهار

بررسي تاثير برنامه آموزشي مدون بر آگاهي، نگرش، عملكرد و ميزان ابتلا به شپش سر در دانش آموزان دختر ابتدايي شهر چابهار

زمينه و هدف: آلودگي به شپش سر يكي از مسايل بهداشتي مهم در بين دانش آموزان است كه سبب به وجود آمدن عوارض جسمي، رواني و اجتماعي مي گردد. هدف اين مطالعه بررسي تاثير برنامه آموزشي مدون بر آگاهي، نگرش، عملكرد و ميزان ابتلا به شپش سر در دانش آموزان دختر ابتدايي چابهار در سال 88-87 بود. روش بررسي: اين پژوهش مطالعه اي نيمه تجربي از نوع آزمون - كنترل است. دو دبستان بطور تصادفي از دبستان هاي ابتدايي دخترانه چابهار انتخاب شدند كه 153 دانش آموز به دو گروه آزمون و كنترل تخصيص يافتند. پس از جمع آوري داده ها، برنامه آموزشي طراحي و در گروه آزمون اجرا و بعد از دو ماه ارزيابي گرديد. ابــــزار گرد آوري داده ها شامل پرسشنامه، چك ليست و معاينه سر بود. داده ها به كمك آزمون هاي آماري كاي، من ويتني، ويلكاكسون، و مك نمار تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: نتايج اختلاف معناداري را در آگاهي، نگرش و عملكرد دانش آموزان گروه آزمون در مقايسه قبل و بعد از آموزش نشان داد (001/0P < ) كه در گروه كنترل معنادار نبود. ميزان آلودگي در دو گروه آزمون و كنترل در قبل از آموزش 3/69 و 1/82% بود كه بعد از آموزش در گروه آزمون به 7/26% كاهش يافت (001/0P < ) ولي در گروه كنترل، هيچ تغيير معناداري نشان نداد. متغيرهاي سطح تحصيلات پدر، تعداد اتاق خواب، تعداد افراد در يك اتاق، وجود آب دايم لوله كشي در منزل، نوع مو، آلودگي قبلي دانش آموزان و موارد آلوده در خانواده، با آلودگي ارتباط معناداري داشت (05/0P < ). نتيجه گيري: برنامه آموزش بهداشت تاثيري مثبت بر كاهش آلودگي به شپش سر در دانش آموزان داشته است، لذا پيشنهاد مي گردد برنامه هاي آموزشي براي دانش آموزان و والدين آنها اجرا و ارزيابي گردد

Background and aim: Pediculosis Capitis is one of the important health problems in students which cause physical, mental and social complications. The aim of this study was to determine the effect of designed health education program on knowledge, attitude, practice and Pediculosis Capitis rate among female elementary students in Chabahar city during 2008 and 2009. Methods: This research was a quasi-experimental (case –control) study. Data gathering tools were questionnaire, check list and head examination. Two schools were randomly selected among female primary schools in Chabhar and 153 students were divided into case and control groups. After collecting the data, an educational program was designed and performed in case group and was evaluated after 2 months. Data were analyzed using Chi-square, Wilcoxon-Mann Whitney, and McNemar tests. Results: Results showed a significant difference in knowledge, attitude and practice of the students in the case group before and after the educational program (P < 0.001), however, it was not significant in the control group (P > 0.05). The infestation rate was 69.3% in the case group before education and 82.1% in the control group which decreased to 26.7% in the case group after the education (P < 0.001). However, it was not significant in the control group (P < 0.05). Significant relationship was observed between infection and the variables such as father’s level of education, number of bedrooms, number of individuals per room, existence of continuous water at home, type of hair, history of infection in students and infected cases in the family (P < 0.05). Conclusion: The health education program had a positive effect on the reduction of Pediculosis Capitis among students. Therefore, performing and evaluating educational programs for students and their parents is suggested.