جبرگرايي الهياتي و راه‏حل‏هاي آن

جبرگرايي الهياتي و راه‏حل‏هاي آن

يكي از تقريرهاي جبرگرايي الهياتي نظريه‏اي است كه با تكيه بر علم پيشين و خطاناپذير الهي، به نفع جبرگرايي استدلال مي‏كند. حاميان اين نظريه معتقدند كه چون خداوند از پيش به همه اعمال انسان علمِ خطاناپذير دارد، پس انسان نمي‏تواند كاري جز آنچه خداوند از پيش مي‏داند انجام دهد؛ و بنابراين، اعمال انسان اختياري نيستند. در اين مقاله، پس از تشريح پيش‏فرض‏هاي مورد قبول اكثريت جبرگرايان الهياتي، ابتدا برهان پايه جبرگرايي الهياتي ـ به مثابه استدلالي كه مي‏تواند كمابيش مورد اتّفاق اين گروه از جبرگرايان باشد ـ تقرير مي‏شود و سپس، با بررسي مهم‏ترين راه‏حل‏هايي كه تاكنون براي اين نوع جبرگرايي به دست داده شده است، جايگاه هريك در ارتباط با مقدّمات اين برهان تبيين مي‏شود.

One version of theological fatalism argues from God’s infallible foreknowledge in favor of fatalism. Its proponents believe that since God infallibly knows, beforehand, all that a person will do; therefore, one cannot do anything other than the one that God already knows. They conclude that human actions are not intentional. The authors in this article begin by explaining presumptions that almost all fatalists agree upon. Based on such assumptions, they try to come up with an argument as a basic argument for theological fatalism. And finally, they review the most important solutions and critiques of theological fatalism to map their places regarding the premises of such an argument.