مديريت نوآوري با رويكرد بنگاهي (همراه با تحليل مقايسه‌اي شركت‌هاي ژاپني و كره‌اي)

مديريت نوآوري با رويكرد بنگاهي (همراه با تحليل مقايسه‌اي شركت‌هاي ژاپني و كره‌اي)

نوآوري توانايي شناسايي فرصت‌ها، مشاهده روابط و استفاده از مزاياي آنهاست كه اين فرصت‌ها نه تنها در خصوص گشودن بازارهاي جديد، بلكه شامل روش‌هايي نوآورانه براي بازارهاي موجود نيز شامل هست. نوآوري ذاتاً امري پرمخاطره و داراي ريسك است و حتي شركت‌هاي رشديافته و قوي نيز نمي‌توانند ريسك‌هاي نامحدود انجام دهند. در واقع سوال اين نيست كه آيا بايد نوآوري صورت گيرد يا نه، بلكه چگونه اين نوآوري به شكل موفقيت‌آميزي انجام شود و چه درس‌هايي از موفقيت يا شكست آن مي‌توان دريافت و اينكه آيا الگويي را مي‌توان براي آن به وجود آورد كه در فعاليت‌هاي آتي مورد بهره‌برداري قرار گيرد؟ ازطرفي همواره اين پرسش بزرگ مطرح بوده است كه آيا مي‌توان آنچه را كه به عنوان نوآوري شناخته شده است، كنترل و مديريت كرد يا خير؟ در نگاه اول ممكن است مديريت نوآوري، فرايندي بسيار پيچيده و غيرممكن به نظر برسد؛ اما ما بر اين باوريم كه عليرغم ماهيت غيرقابل پيش‌بيني و تصادفي نوآوري، امكان يافتن يك الگوي اساسي موفقيت وجود دارد. چرا كه نوآوري، خود يك مسيله مديريتي است؛ از آن لحاظ كه بايد در خصوص منابع، جابجايي، تركيب و هماهنگي ميان آنها تصميماتي اتخاذ گردد. در اين مقاله پس از شرح مطالبي پيرامون مفاهيم نوآوري و مديريت آن، يك مدل مفهومي و چگونگي استفاده از آن براي تمركز بر جنبه‌هاي كليدي مديريت نوآوري تشريح شده است. در ادامه، خلق و حفظ يك بافت سازماني خلاق مورد بحث قرار گرفته و در نهايت به تحليل مقايسه‌ي پيرامون مديريت نوآوري در شركت‌هاي ژاپني و كره‌اي پرداخته مي‌شود.

Innovation is the capability of identifying opportunities and using their advantages. These opportunities are not just opening new markets but include the innovative processes and ways for existing markets. Actually, innovation is not just production of goods, and examples of innovation can be seen in the service sector and public and private sectors. Innovation intrinsically is a risky project and even developed firms cannot accept infinite risks. In fact, the question is not that if innovation should be done or not, but rather how this innovation can be successful and which feedback could be gained from its success and failure and reaching a pattern that can be applied in future activities. Always the main question has been "whether or not we can control and manage what is known as innovation". At first glance, it might seem that managing innovation is impossible and a complex process. But we believe that despite the uncertain and apparently random-nature of the innovation, it is possible to find an underlying pattern of success. Innovation is a "management" issue because there are decisions to be made about resources, disposition, composition and coordination among them. In this paper after expressing concepts of innovation and managing innovation, a conceptual model and its usage structure is presented in order to concentrate on key aspects of managing innovation. Next, creation and maintenance of an innovative organizational context will be discussed and finally a comparative analysis of managing innovation between Japanese and Korean firms will be reflected.