عنوان مقاله :
گروه متمركز، روشي در گردآوري اطلاعات
عنوان به زبان ديگر :
گروه متمركز، روشي در گردآوري اطلاعات
پديد آورندگان :
خسروي، شراره نويسنده khosravi, sharareh , عابد سعيدي، ژيلا نويسنده abedi saeedi, zhila
اطلاعات موجودي :
فصلنامه سال 1389 شماره 68
كليدواژه :
گردآوري اطلاعات , گروه متمركز , بحث گروهي , پژوهش كيفي , مصاحبه گروهي
چكيده فارسي :
مقدمه: استفاده از گروه متمركز براي گردآوري اطلاعات، روش با ارزشي براي محققين كيفي ميباشد. اين روش به طور روزافزوني جايگاه خود را در تحقيقات پرستاري باز نموده است. با استفاده از اين روش مي توان اطلاعات غني را طي پويايي گروه، در ارتباط با موضوعي خاص به دست آورد. هدف از اين مقاله، مروري نسبتا جامع با استفاده از كتب مرجع و مقالات موجود، بر مشخصات گروه متمركز و چگونگي برگزاري آن به عنوان يكي از روش هاي گردآوري اطلاعات ميباشد.
محتوا: گروه متمركز يك جلسه مصاحبه گروهي نيمه ساختاري است كه به وسيله رهبر گروه هدايت و در شرايطي غيررسمي با هدف گردآوري اطلاعات در مورد عنواني خاص، برگزار ميشود. خصوصيت اصلي كه گروه متمركز را متمايز مي سازد، آگاهي و اطلاعاتي است كه از طريق تعامل بين شركت كنندگان ايجاد ميشود. شكل باز سوالات در گروه متمركز موجب ميشود كه اطلاعات وسيع، عميق و غني با كلمات خود شركت كنندگان به دست آيد. هم چنين پاسخ هاي غير كلامي مثل وضعيت بدني شركت كنندگان نيز اطلاعات مربوط به پاسخ هاي كلامي را تكميل مي نمايد. گروه هاي متمركز براي مطالعه موضوعات كيفي، سياست ها، رضايت مصرف كنندگان، بررسي مشكلات بهداشتي، ارزيابي كيفيت مراقبت، تصميمگيري هاي حرفهاي، ابزارسازي، و بسياري زمينه هاي ديگر كاربرد دارند.
عناصر اصلي يك گروه متمركز شامل مصاحبه گر ماهر، شركت كنندگاني كه به درستي انتخاب شده اند، مكان و زمان مناسب، و اجراي صحيح فرآيند بحث گروهي مي باشند. مصاحبه گر بايد بحث را هدايت نمايد و اطمينان يابد كه طي بحث عنوان تحقيق به خوبي پوشش داده ميشود. نقش مصاحبه گر تشويق كليه شركت كنندگان به شركت در بحث، تحريك بحث در گروه، تسهيل ارتباطات در گروه، ايجاد تعامل و حفظ پويايي گروه، ميباشد. توصيه شده است كه در هر جلسه گروه متمركز حداقل دو محقق باتجربه، يكي به عنوان مصاحبه گر و ديگري به عنوان يادداشت بردار، حضور داشته باشند. استفاده از يك راهنماي بحث يا راهنماي سوالات مي تواند به گردآوري موثر اطلاعات كمك نمايد. در طي بحث محقق از سوالات ژرفكاو نيز جهت دست يابي به عمق اطلاعات استفاده مي كند. انتخاب شركتكنندگان مناسب براي هر يك از گروه هاي متمركز حياتي است. جهت نمونه گيري معمولا از روش مبتني بر هدف كه طي آن افراد داراي تجربه مورد نظر انتخاب مي گردند، استفاده ميشود. محقق بايد مطمين باشد كه افراد دعوت شده به گروه داراي تجربه يا صفتي مشترك در مورد موضوع مورد نظر مي باشند. زمان و مكان انجام گروه متمركز و مدت زمان برگزاري هر جلسه نيز بايد متناسب با موضوع تحقيق و شرايط شركت كنندگان باشد. ضبط صدا و پياده سازي كلمه به كلمه گفتگوها، به همراه يادداشت برداري و نوشتن يادداشت هاي عرصه؛ روش هاي معمول ثبت اطلاعات در گروه متمركز ميباشد. رعايت اخلاق در پژوهش نيز از مسايل بسيار مهم مي باشند كه بايد در برگزاري گروه متمركز مورد نظر باشند.
نتيجه گيري كلي: گروه متمركز يك سري بحث هاي گروهي برنامه ريزي شده جهت دست يابي به ادراكات گروهي از افراد، در مورد موضوعي خاص به شكلي مجاز و غير تهديدكننده ميباشد. گروهي كه به درستي سازماندهي و هدايت شده است، منجر به ايجاد اطلاعاتي غني و عميق در مورد پديده مورد نظر مي گردد. البته اين روش نيز داراي نقاط قدرت و ضعفي است كه بايد در هنگام به كارگيري آن مورد توجه قرار گيرند.
چكيده لاتين :
Introduction: Using focus group to collect data is a valuable method for qualitative researchers. This method is being used increasingly in nursing research. It can provide rich information about a special topic through group dynamics. This article aims to provide a comprehensive review on characteristics of and implementing focus group as a data collection method.
Content: A focus group is a semi-structured group session which is moderated by a group leader and held in an informal setting to collect information about a designated topic. The main characteristic of a focus group is the presentation of information and knowledge through interaction between the moderator and the group, as well as group members. Open-ended questions result in extended, in-depth and rich information. Also, participantsʹ non-verbal responses can complete their verbal responses. Focus groups are used to study several qualitative subjects in the fields of politics, consumersʹ satisfaction, health subjects, quality of care evaluation, designing instruments and so on.
Main components of a focus group include skilled moderator, proper participants, appropriate place and time, and correct implementation of the process. The moderator is responsible not only for guiding the participants through the discussion, but also for looking after the group dynamics to ensure that all participants dominate the discussion. Ideally, two people will be needed to conduct each focus group, one as the moderator and the other as note-taker. Using a discussion guide can help in effective data collection and the researcher can also use probing questions to reach in-depth information. Selecting proper participants is necessary, and sampling is usually purposive in which individuals with common experience about the phenomena under investigation, are selected. Time and the place of performing a group discussion must be proportionate to the subject and participants` condition. Tape recording and verbatim transcription along with field notes are usual methods of documenting data in focus groups.
Conclusion: Focus group is a carefully planned series of discussions, designed to obtain perceptions on a defined area of interest in a permissive, non-threatening environment. A well-organized and guided group discussion results in rich and in-depth information about the phenomena at interest. However, this method has its own strengths and weaknesses which must be considered.
عنوان نشريه :
پرستاري ايران
عنوان نشريه :
پرستاري ايران
اطلاعات موجودي :
فصلنامه با شماره پیاپی 68 سال 1389
كلمات كليدي :
#تست#آزمون###امتحان